aktor;

Właściwie Władysław Sober Staszewski. Był synem Jana i Marii S.  Bratem aktora Janusza Staszewskiego. W 1928 ukończył szkołę dram. w Warszawie; 23 VI uczestniczył w popisie szkolnym. Debiutował w Łodzi w roli Filona (Balladyna). W 1928-31 występował w łódz. T. Miej­skim, 1931-36 w T. im. Słowackiego w Krakowie, 1936-38 w Wilnie, 1938-39 we Lwowie, a od 1940 do 1941 w Grodnie i Białymstoku. W 1941 przedostał się do Warszawy i uczestniczył w walce podziemnej. Po powstaniu warsz. został wywieziony do obozu jenieckie­go w Bergen-Belsen. W 1945 zaczął występować w kie­rowanym przez L. Schillera t. obozowym w Lingen. Po powrocie do kraju w sez. 1945/46 należał do zespołu t. jeleniogórskiego. W 1946 przeniósł się do Łodzi i zaczął występować w T. im. Wojska Polskiego. Z po­wodu choroby (gruźlica gardła) musiał się na dwa lata wycofać ze sceny. Do T. im. Wojska Polskiego w Łodzi powrócił na sez. 1948/49. W sez. 1949/50 występował w T. Współczesnym w Warszawie, 1950-52 we wro­cławskich T. Dramatycznych, 1953-58 w T. Ateneum w Warszawie, potem w T. Powszechnym. Był członkiem Zarządu Głównego SPATiF. Miał „piękny głos, do­skonałą dykcję, temperament romantyczny” („Teatr” 1960 nr 1). Grał m.in.: Świstaka (Fircyk w zalotach), Lelum (Lilla Weneda), Świstosa (Krakowiacy i Górale), Michała Kostylewa (Na dnie), Radosta (Śluby panień­skie), Henryka Topolskiego (Lekkomyślna siostra). Ostatnią jego rolą był Lord Cecil (Elżbieta królowa Anglii). Grał też w filmach.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973