aktorka, śpiewaczka;

Kazimiera Feliksa Szałajska, z domu Siema­szko. Była córką Szymona Siemaszki i Ludwiki z Włodarskich, żoną Władysława Szałajskiego. Według jej własnych re­lacji, ukończyła Szkołę Aplikacyjną w Warszawie i w 1909 zaangażowała się pod nazwiskiem pa­nieńskim do warsz. T. Nowości, gdzie występo­wała do 1930 jako chórzystka. W 1931-39 była suflerką operową. W kwietniu 1932 być może ona grała w warsz. T. Popularnym (jako Szałajska). W okresie II wojny świat. występowała w jawnym t. Złoty Ul w Warszawie. W 1944 została wywie­ziona do obozu koncentracyjnego. W sez. 1945/46 należała do zespołu T. Dramatycznego Woj. Gdań­skiego, potem była w T. im. Bogusławskiego w Kaliszu (sez. 1946/47), T. im. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (sez. 1947/48; tu w 1947 obchodziła jubileusz trzydziestopięciolecia pracy). Od 1948 do 30 XI 1965 występowała stale w T. Wybrzeże w Gdańsku. Po wojnie grała takie role, jak: Mar­celina (Wesele Figara), Pastorowa (Pan Puntila i jego sługa Matti), Ofiara żołdackiej swawoli (Opera za trzy grosze), Gzymsikowa (Romans z wodewilu).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994