aktorka;

Właściwie Irena Abramowicz.

Od 1926 uczęszczała na Kursy Wokalno-Dram. H. J. Hryniewieckiej w Warszawie. Na scenie używała nazwiska Brenoczy. W sez. 1928/29 występowała w T. Miejskim w Lublinie, np. jako Widmo Śmierci (Dybuk), Pani Sobolewska (Pani Walewska), w sez. 1929/30 w T. Polskim w Warszawie, m.in. jako: Żona Korobkina (Rewizor), Żona Mecenasa (Wilki w nocy), Hiszpanka (Słaba płeć), w sez. 1930/31 w T. Miejskim w Bydgoszczy, np. w roli Żony (Wieczne pióro). W sez. 1931/32 grała w T. Miejskich w Wilnie , w T. Lutnia: Cecylię (Panna Mężatka), Julię (Pan poseł i Julia), Ewelinę (Tak się zdobywa kobiety), a w T. na Pohulance: Baronową (Pan naczelnik to ja), Helenę Schweringen (Matrykuła 33); w tej ostatniej roli ,,była doskonałą partnerką M. Wyrzykowskiego i dała sylwetkę głęboko przemyślaną we wszystkich szczegółach: umiała odpychać i rozbrajać” (Słowo Polskie). Miała urodę, temperament sceniczny, tworzyła postaci wyraziste, mocne. M. Limanowski pisał: ,,ma w sobie miękkość kobiecą à la Desdemona, z drugiej strony pazury tygrysicy á la Medea”, J. Ciecierski wspominał ją jako ,,kobietę młodą i ładną”, którą ,,koleżanki określały jako <<femme fatale>>”. W sez. 1932/33 grała w T. Miejskich w Łodzi, np. Rutę Krzeptowską (Egipska pszenica), w sez.1933/34 i 1934/35 w T. Polskim w Poznaniu, m.in. Kasię (Wesele), Lorę (Waterloo), Natalię (Ten i tamten), a potem w pozn. objazdowych T. Narodowym. W lipcu 1937 występowała w T. Kameralnym w Warszawie w komedii Skandal w rodzinie, w sez.  1937/38 w T. Polskim w Katowicach, m.in. w rolach: Lulu (Skiz), Orczyńskiej (Gra serc), Pani Słowikowskiej (Gałązka rozmarynu), w 1938/39 w T. Miejskich we Lwowie; np. jako Elmira (Świętoszek). Po wybuchu II wojny światowej nadal przebywała we Lwowie; do czerwca 1941 występowała w Państwowym Polskim T. Dramatycznym, np. jako Szujska (Opowieść o Bartoszu Głowackim). W sierpniu 1944 znalazła się w lwow. T. Miniatury. K. Feldman wspominała, że na przeł. 1944 i 1945 została aresztowana (wraz z aktorem J. Leliwą i inspicjentem L. Sapińskim), a dalsze jej losy pozostały nieznane. Wiadomo tylko, że po wojnie nie wróciła do kraju; ok. 1960 pisała do ZASP-u w Warszawie. Według inf. H. Szletyńskiego, mieszkała w domu starców w Leningradzie, gdzie prawdopodobnie zmarła.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017