aktor, reżyser, dyrektor teatru;
Właściwie Antoni Edmund Fuzakowski, także Gordon. Był synem Jerzego F. i Władysławy z Borkowskich, mężem najpierw aktorki-lalkarki Walerii Zacharskiej z domu Filar, nast. śpiewaczki Beaty Artemskiej, potem Jadwigi Fuzakowskiej. Uczył się w Krakowie w szkole realnej, nast. w Wyższej Szkole Przemysłowej, którą ukończył w 1916. W czasie wojny służył też w wojsku; zwolniony w 1920. W Krakowie wstąpił do szkoły dram.; w 1923 debiutował w krak. T. Bagatela i występował w nim, zapewne z przerwami, do ok. 1930; grał wtedy niewielkie role, np. Ludwika (Obłęd, 1923), Dorożkarza (Wstydliwy hulaka, 1924), a w sez. 1925/26 Gomułkę (Królowa przedmieścia), Izydora (Śluby dębnickie); brał też udział w przedstawieniach dla dzieci, wystawianych przez ten teatr. Po 1930 występował na scenach prowincjonalnych, nast. jako stypendysta wyjechał na studia reżyserskie za granicę. Po powrocie, od grudnia 1935 do wybuchu II wojny świat., występował w T. im. Słowackiego w Krakowie; grał tu nadal role epizodyczne, m.in.: Obywatela Histrio (Gałązka rozmarynu), Epistatesa (Obrona Ksantypy). Podczas okupacji niem. aresztowany i więziony przez rok, później ukrywał się w Warszawie. Walczył w powstaniu warsz. jako żołnierz AL. Po wojnie pracował w t. krak.: w sez. 1945/46 występował w T. Kameralnym TUR, 1946/47 pocz. w T. im. Słowackiego (Czepiec w Weselu), a od stycznia do lipca 1947 kierował T. Komedia Muzyczna (wraz z I. Grywińską i F. Bedlewiczem); w sez. 1947/48 występował w t. spółdzielczym pn. Operetka Krakowska oraz ponownie w T. im. Słowackiego. W sez. 1948/49 – 1950/51 występował w T. Powszechnym w Łodzi, w sez. 1948/49 także w tamtejszym T. Osa, 1951/52 w T. Dramatycznych w Poznaniu, 1952-54 w T. Śląskim im. Wyspiańskiego w Katowicach, od 1954 tamże w T. Satyry, w sez. 1956/57 w T. Dramatycznych w Częstochowie, 1957/58 w T. Polskim w Bielsku-Białej i Cieszynie, 1958/59 pocz. w T. im. Słowackiego w Koszalinie, a od poł. tego sez. w T. Wybrzeże w Gdańsku, w którym pozostał także na sez. 1959/60. Od sez. 1960/61 do 1968 należał do zespołu T. Śląskiego w Katowicach. Aktor charakterystyczny, występował w dramatach, operetkach i komediach muz., m.in. W 1947/48 w Krakowie jako Feliks (Rozkoszna dziewczyna), Ferri (Wiktoria i jej huzar), Kwiatek (Najpiękniejsza z kobiet); niekiedy reżyserował przedstawienia operetkowe (np. Dziewczynę i kokosy, Kraków 1947). W repertuarze dram. po wojnie grał takie role, jak: Dziennikarz (Wesele), Bacciarelli (Król i aktor), Papież (Kordian), John Pope (Kapelusz pełen deszczu), Doktor (Pierwszy dzień wolności), Pan Motylek (Nosorożec), Starosta (Dziady), Chasuble (Brat marnotrawny), Żmuda (Sułkowski).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994