aktor;

Był synem Stanisława B. i Kazi­miery z Arasiewiczów, bratem aktorów Stanisława B. i Władysława B. Mężem aktorki Marii Sznuk. Uczęszczał do gimn. w Łowiczu, a następnie do PISTu, który ukończył w 1937. W sez. 1937/38 występował w T. Miejskim w Kaliszu, latem 1938 w T. Kameralnym w Warszawie, w sez. 1938/39 w T. Miejskich w Wilnie, a następnie do 1941 w tamtej­szym T. Polskim. Po wkroczeniu Niemców do Wilna przeniósł się do Warszawy. Brał udział w powstaniu warszawskim w stopniu porucznika pod pseud. Szczer­ba. Po upadku powstania został wywieziony do oflagu; po wyzwoleniu występował przez pewien czas w objaz­dowym teatrze II korpusu, a następnie w pol. zespole w Londynie, gdzie m.in. grał w 1947 rolę Konrada (Wyzwolenie). Później przebywał w Ameryce i wydał wspomnienia z okresu powstania pt. „Ostatnie dni ka­tedry św. Jana”. W ostatnim okresie życia mieszkał w Monachium i tam popełnił samobójstwo. Obdarzony dobrymi warunkami zewnętrznymi grał m.in. Bardosa (Krakowiacy i Górale), Edka (Panna Maliczewska), Sebastiana (Wieczór Trzech Króli), Walerego (Świętoszek), Pazia (Cyd),
.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973