Data urodzenia:
1897-05-12 Kańczuga k. Przeworska
Data śmierci:
1965-10-04 Łódź
aktor, reżyser;
Właściwie Henryk Zasacki. Był synem Stanisława i Katarzyny Zasackich. Uczył się w gimn. w Brodach, maturę uzyskał w Krakowie. Od 1919 statystował w T. im. Słowackiego w Krakowie, a po ukończeniu krak. Szkoły Dramatycznej został zaangażowany do tego t. i w sez. 1922-23 grał m.in. role Dzwonnika (Klątwa), Dziada (Wesele), Starca (Legion). W sez. 1923/24 występował w warsz. T. Reduta, m.in. w roli Wicherkowskiego (Dom otwarty), w sez. 1924/25 w T. im. Słowackiego w Krakowie, w 1925-28 w T. Reduta w Wilnie i w objazdach (z przerwami), w sez. 1928/29 w T. Miejskim we Lwowie, m.in. w takich rolach jak: Jerzy Talbot (Maria Stuart F. Schillera), Kazimierz Pułaski (Ksiądz Marek), Flawiusz (Kwadratura koła), Herbert Price (Pociąg widmo), Rene (Poławiacz cieni). W 1931-35 grał w T. im. Słowackiego w Krakowie. W 1935 uzyskał na Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie stopień doktora filozofii. W 1935-36 występował w T. Reduta w Warszawie i w objazdach. Wg H. Małkowskiej był „jednym z ludzi najgłębiej oddanych idei Reduty”. W 1936-39 grał w T. Malickiej w Warszawie. W tym czasie uczęszczał na wydział reżyserski PIST w Warszawie. W czasie okupacji pracował jako robotnik. Po zakończeniu II wojny świat. występował w T. Miejskim w Lublinie, w sez. 1945/46 w T. Wojska Polskiego w Łodzi, 1946-49 w Krakowie w T. im. Słowackiego i T. Młodego Widza. Od 1949 do końca życia grał w T. im. Jaracza w Łodzi, gdzie był też wykładowcą na wydziale aktorskim Państw. Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej. 15 II 1964 obchodził jubileusz czterdziestolecia pracy grając rolę Kardynała Marcanovy (Malatesta). Powojenne jego role to m.in. Kieniewicz (Uciekła mi przepióreczka), Dyndalski (Zemsta), Malvolio (Wieczór Trzech Króli), Sorin (Mewa), Pietruszkow (Żywy trup), Prymas i Starzec (Kordian), Kuźmicz (Trzecia patetyczna), Wyduś (Sędzia w potrzasku). Grał także w filmach. Napisał pracę „Konstrukcja formy dramatycznej” (Łódź 1949).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktor, reżyser;
Właściwie Henryk Zasacki. Był synem Stanisława i Katarzyny Zasackich. Uczył się w gimn. w Brodach, maturę uzyskał w Krakowie. Od 1919 statystował w T. im. Słowackiego w Krakowie, a po ukończeniu krak. Szkoły Dramatycznej został zaangażowany do tego t. i w sez. 1922-23 grał m.in. role Dzwonnika (Klątwa), Dziada (Wesele), Starca (Legion). W sez. 1923/24 występował w warsz. T. Reduta, m.in. w roli Wicherkowskiego (Dom otwarty), w sez. 1924/25 w T. im. Słowackiego w Krakowie, w 1925-28 w T. Reduta w Wilnie i w objazdach (z przerwami), w sez. 1928/29 w T. Miejskim we Lwowie, m.in. w takich rolach jak: Jerzy Talbot (Maria Stuart F. Schillera), Kazimierz Pułaski (Ksiądz Marek), Flawiusz (Kwadratura koła), Herbert Price (Pociąg widmo), Rene (Poławiacz cieni). W 1931-35 grał w T. im. Słowackiego w Krakowie. W 1935 uzyskał na Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie stopień doktora filozofii. W 1935-36 występował w T. Reduta w Warszawie i w objazdach. Wg H. Małkowskiej był „jednym z ludzi najgłębiej oddanych idei Reduty”. W 1936-39 grał w T. Malickiej w Warszawie. W tym czasie uczęszczał na wydział reżyserski PIST w Warszawie. W czasie okupacji pracował jako robotnik. Po zakończeniu II wojny świat. występował w T. Miejskim w Lublinie, w sez. 1945/46 w T. Wojska Polskiego w Łodzi, 1946-49 w Krakowie w T. im. Słowackiego i T. Młodego Widza. Od 1949 do końca życia grał w T. im. Jaracza w Łodzi, gdzie był też wykładowcą na wydziale aktorskim Państw. Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej. 15 II 1964 obchodził jubileusz czterdziestolecia pracy grając rolę Kardynała Marcanovy (Malatesta). Powojenne jego role to m.in. Kieniewicz (Uciekła mi przepióreczka), Dyndalski (Zemsta), Malvolio (Wieczór Trzech Króli), Sorin (Mewa), Pietruszkow (Żywy trup), Prymas i Starzec (Kordian), Kuźmicz (Trzecia patetyczna), Wyduś (Sędzia w potrzasku). Grał także w filmach. Napisał pracę „Konstrukcja formy dramatycznej” (Łódź 1949).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
