tancerka;
Właściwie Zofia Maria Pflanz, Pflanc, zamężna Dróbecka. Była córką tancerza WTR, Wincentego P., i Janiny Kazimiery Marii z Kęszyckich, żoną Stanisława Dróbeckiego, impresaria S. Diagilewa, z zawodu lekarza (ślub 7 XII 1911 w Londynie). Od 1899 uczyła się w warsz. szkole baletowej, ukończyła ją w 1911, ale na etat w balecie WTR została przyjęta już 14 I 1903. Występowała m.in. w tańcach petits genies (Las zaczarowany), La Folie (Katarzyna córka bandyty). Około 1908 została koryfejką. W 1911 wyróżniona przez krytyków podczas publicznego popisu szkoły w klasie wyższej A. Bergera, tańczyła w balecie warsz. (także na scenach T. Nowości i Bagatela) do końca sierpnia 1911. W 1911-17 występowała w Ballets Russes S. Diagilewa jako solistka. Ważniejsze partie i role: pas de six (Sylfidy), Tancerka żydowska (Kleopatra), pas de quatre (Les Papillons), Przyjaciółka Armidy (Pawilon Armidy), Kobieta I (Tańce połowieckie), Chiarina (Karnawał). W 1917-18 występowała z wieczorami tanecznymi w Szwajcarii (Genewa, Lozanna, Zurych, Neuchatel, Montreux). Na pocz. 1919 powróciła do Warszawy. Występowała 22 III 1919 w T. Wielkim w balecie Sfinks w czasie przedstawienia benefisowego H. Kawalskiego, 2 IV t.r. miała recital taneczny w Filharmonii, a 2 IX 1920 w T. Nowoczesnym. Występowała też w solowych tańcach w różnych t. warsz., jak: Dolina Szwajcarska (maj-sierpień 1919), Miraż (maj 1919, sez. 1919/20, luty 1921), Stańczyk (sierpień i wrzesień 1923), Bagatela (sierpień 1924). Występowała też na terenie kraju, np. we Lwowie (1920), Krakowie (1920, 1921), Poznaniu jako Teresa (Postój kawalerii, wrzesień 1921); z zespołem K. Hanusza pn. Wesoła Czwórka w Białymstoku, Kaliszu, Włocławku, Kielcach, Płocku, Częstochowie (październik-grudzień 1921) i w Kaliszu (lipiec 1922). Tańczyła też za granicą, np. w Londynie (kierowała grupą pol. tancerzy; październik-listopad 1920) i czerwiec 1923, w Sopocie (lipiec 1922), Karlsbadzie i Marienbadzie (lipiec-10 VIII 1924). Karierę tancerki zakończyła ok. 1924, choć i później występowała sporadycznie. W 1922 otworzyła w Warszawie przy ul. Zgoda 8 własną szkołę tańców salonowych i artyst. i prowadziła ją (później przy Marszałkowskiej 72) do 1939. W latach okupacji niem. prowadziła też własną szkołę baletową przy ul. Mokotowskiej 63; wykładowcami byli, oprócz P., L. Wójcikowski i M. Pianowski. W 1945 prowadziła szkołę baletową w Toruniu (30 IX 1945 obchodziła tam jubileusz dwudziestu pięciu lat pracy pedag.), nast. do 1949 w Warszawie; otrzymywała wtedy subwencję od Min. Kultury i Sztuki. Pedagogiką zajmowała się do 1956.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994