Filochowska Wanda

Wanda Filchowska
Filochowska Wanda
Data urodzenia:
1889-06-06 Warszawa
Data śmierci:
1973-02-18 Warszawa

śpiewaczka, aktorka;

Właściwie Wanda Filochowska z Nowackich, 2°v. Orlicz-Dreszerowa. Była córką nauczyciela gimn. w Łomży. Możliwe, że już w 1912 występowała w warsz. T. Nowości jako tancerka; używała wtedy nazwiska panieńskiego. W 1913 wyszła za pisarza i publicystę (także recenzenta teatr.), Wac­ława Filochowskiego i odtąd używała jego nazwis­ka. Śpiewu uczyła się u Juliusza Marso. W sez. 1915/16 została zaangażowana do zespołu T. No­wości w Warszawie; zadebiutowała tu z powodze­niem 24 VI 1916 w roli Stelli (Dookoła miłości). Na scenie Nowości pozostała na pewno do 1921; wyjeżdżała w tym czasie tylko na gościnne występy, np. w marcu 1920 z zespołem L. Brodzińskiego do Włocławka. W końcu 1921 (lub na pocz. 1922) poślubiła Gustawa Konstantego Dreszera, pseud. Orlicz, gen. Wojska Pol., działacza politycznego i nie­długo potem wycofała się z teatru. Jeszcze tylko latem 1923 wyjechała na miesięczne tournee po Polsce z solistami T. Nowości (m.in. Kalisz, Płock) z rolą Marietty (Bajadera). Na scenę nie wróciła, nawet po śmierci drugiego męża (1936). W czasie II wojny świat, uczestniczyła czynnie w ruchu opo­ru; była więziona na Pawiaku i w obozie koncen­tracyjnym w Ravensbruck. Mimo krótkiego pobytu na scenie operetki warsz., utrwaliła się w pamięci widzów i krytyków jako pełna wdzięku i temperamentu „milutka wodewilistka”, „obdarzona dobrymi warunkami zewnętrzny­mi i małym, przyjemnym głosem” (L. Sempoliński). Jej role, to m.in.: Adela (Zemsta nietoperza), Hania (Domek trzech dziewcząt), Hrabianka Stasia (Księż­niczka czardasza), tyt. w Panience z okienka, Iwona (Gri-Gri), Halina (Gwiazda Kaukazu).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

śpiewaczka, aktorka;

Właściwie Wanda Filochowska z Nowackich, 2°v. Orlicz-Dreszerowa. Była córką nauczyciela gimn. w Łomży. Możliwe, że już w 1912 występowała w warsz. T. Nowości jako tancerka; używała wtedy nazwiska panieńskiego. W 1913 wyszła za pisarza i publicystę (także recenzenta teatr.), Wac­ława Filochowskiego i odtąd używała jego nazwis­ka. Śpiewu uczyła się u Juliusza Marso. W sez. 1915/16 została zaangażowana do zespołu T. No­wości w Warszawie; zadebiutowała tu z powodze­niem 24 VI 1916 w roli Stelli (Dookoła miłości). Na scenie Nowości pozostała na pewno do 1921; wyjeżdżała w tym czasie tylko na gościnne występy, np. w marcu 1920 z zespołem L. Brodzińskiego do Włocławka. W końcu 1921 (lub na pocz. 1922) poślubiła Gustawa Konstantego Dreszera, pseud. Orlicz, gen. Wojska Pol., działacza politycznego i nie­długo potem wycofała się z teatru. Jeszcze tylko latem 1923 wyjechała na miesięczne tournee po Polsce z solistami T. Nowości (m.in. Kalisz, Płock) z rolą Marietty (Bajadera). Na scenę nie wróciła, nawet po śmierci drugiego męża (1936). W czasie II wojny świat, uczestniczyła czynnie w ruchu opo­ru; była więziona na Pawiaku i w obozie koncen­tracyjnym w Ravensbruck. Mimo krótkiego pobytu na scenie operetki warsz., utrwaliła się w pamięci widzów i krytyków jako pełna wdzięku i temperamentu „milutka wodewilistka”, „obdarzona dobrymi warunkami zewnętrzny­mi i małym, przyjemnym głosem” (L. Sempoliński). Jej role, to m.in.: Adela (Zemsta nietoperza), Hania (Domek trzech dziewcząt), Hrabianka Stasia (Księż­niczka czardasza), tyt. w Panience z okienka, Iwona (Gri-Gri), Halina (Gwiazda Kaukazu).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *