śpiewak;

Początkowo pracował jako fry­zjer, następnie zaczął uczyć się śpiewu u J. Żarskiej i w 1916 rozpoczął występy w zespole H. Halickiego w Lublinie. Po dalszych studiach śpiewaczych u S. Do­browolskiej i Z. Mossoczego debiutował 15 XII 1917 w warsz. T. Nowości w partii Eisensteina (Zemsta nie­toperza), został zaangażowany i występował do lipca 1919. W 1919-21 należał do zespołu t. Czarny Kot wy­konując m.in. śpiewane konferansjerki. 1 VII 1920 oże­nił się z Heleną Felkier. W sez. 1921/22 występował w T. Nowym. W 1922-28 przebywał z krótkimi przerwami w Stanach Zjednoczonych, gdzie śpiewał na koncer­tach i nagrał wiele płyt. Po powrocie do kraju występo­wał w 1928 w warsz. t. Kometa, w 1930 w zespole Ope­ry Objazdowej, w 1931 w T. Wielkim we Lwowie i z zespołem lwow. w Krakowie (śpiewał wówczas nie tyl­ko w operetkach, lecz także w operach), 211933 gościn­nie w Krakowie, w 1933-34 w warsz. t. 8.³º, z którym wy­jeżdżał też na występy m.in. do Gdańska. Popełnił sa­mobójstwo.

Wg L. Sempolińskiego był „dość urodziwy, ale nieste­ty trochę za niski, nie mógł więc partnerować primadonnom wysokiego wzrostu. Największym jego walo­rem był bardzo przyjemny, ale barytonowy głos, co prawda o tenorowym brzmieniu, ale bez tenorowej gó­ry”. Występował w operetkach w takich partiach jak: Lorenty (Manewry jesienne), Juszkow (Hotel Imperial), a w operach w partiach Marcelego (Cyganeria), Fry­deryka (Lakme).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973