aktor;

Był synem Arnolda Cz. i Amelii z domu Raabe. Po ukończeniu niższego gimn. we Lwowie wstąpił do szkoły dram. przy t. lwow., gdzie kształcił się pod kier. F. Wysockiego. Debiutował 2 IV 1897 we Lwowie w roli Łykalskiego (Majster i czeladnik) i został zaan­gażowany. W t. lwow. występował bez przerwy do 1907, w 1908-11 występował w T. Polskim w Poznaniu, a od maja 1911 znowu we Lwowie. W sez. 1914/15 i 1915/16 występował w T. Polskim w Wiedniu za dyr. L. Hellera, a następnie T. Rittnera i I. Nikorowicza. Od 1916 do II wojny świat. występował stale na scenie T. Miejskiego we Lwowie. W 1946 został zaangażowany do T. im. Słowackiego w Krakowie, gdzie pracował do śmierci. Po raz ostatni wystąpił w czerwcu 1948 w roli Niewolnika (Obrona Ksantypy). Grał plastycznie niewielkie role charakterystyczno-komiczne, przywią­zując dużą wagę do charakteryzacji. Ważniejsze role: Rognar Brovik (Budowniczy Solness), Kozodój (Dzwon zatopiony), Engstrand (Upiory), Wania (Carewicz), Szarucki (Majster i czeladnik), Rafał (Dożywocie), Żyd, Szela i Muzykant (Wesele), Dyndalski (Zemsta), Ryjek (Sen nocy letniej), Jakub (Nie-boska komedia), Stary Gobbo (Kupiec wenecki), Aktor I (Hamlet). Brał czynny udział w życiu organizacyjnym ZASP; przez wiele lat prowadził we Lwowie czytelnię ZASP. Był też kronika­rzem t. lwowskiego.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973