aktor;

Właściwie Józef Danek, także J. Danek-Dwornick. Był synem Antoniego Danka i Józefy z Dwornickich, mężem Zofii Marii Da­nek-Dwornickiej z Nowaków (ślub 6 I 1942 w Krakowie). Uczył się w Krakowie: w gimn., nast. w pryw. szkole dram. B. Dąbrowskiego, a w 1931 ukończył Miejską Szkołę Dramatyczną. W tymże roku debiutował na scenie. Występował m.in. w Krakowie w T. Domu Żołnierza Polskiego (1933-35) i w t. rewiowym Bagatela (1935-37), później do 1939 w T. Kameralnym w Katowicach i w objazdowym w T. Ziemi Krakowskiej. W czasie okupacji niem. mieszkał w Krakowie; był przez pewien czas konduktorem i motorowym kolei ele­ktrycznej. Od lipca 1944 do stycznia 1945 grał w oficjalnym Krakowskim T. Powszechnym. Od mar­ca do lipca 1945 występował w zespole artyst. Woj. Komendy MO w Rzeszowie. Potem znowu grał w Krakowie: w sez. 1945/46 w Starym T., 1946/47 i 1947/48 w T. Kameralnym (nast. pn. T. Powszech­ny TUR), a także na scenie objazdowej; od sez. 1948/49 w Miejskich T. Dramatycznych (T. im. Słowackiego i Starym T.), a od 1954/55 (po roz­dzieleniu obu zespołów) stale w Starym Teatrze. Występował w nim do ostatnich chwil życia, brał udział jeszcze w próbie generalnej Sędziów (listopad 1968).

Całe życie związany ze scenami Krakowa, był tu aktorem cenionym i lubianym. Grał m.in. takie role, jak: Tabarin (Król włóczęgów, 1946), Bartnicki (Ża­busia, 1948), Felek i Franek (Romans z wodewilu, 1948 i 1960), Schultz (Niemcy, 1949), Courcelles (Święta Joanna, 1956), Grabarz I (Hamlet, 1956), Komandor Southard (Huragan na Cain”, 1958), Sklepikarz (Nosorożec, 1961), Ojciec (Wesele, 1963), Bradshaw (Żałosna i prawdziwa tragedia pana Ar­dena z Feversham, 1965), Pan (Nie-Boska komedia, 1965). Popularność zyskał wśród słuchaczy PR czę­stymi występami przed mikrofonami rozgłośni krak. (szczególnie udziałem w audycji pt. Wiedzą sąsiedzi, jak kto siedzi).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994