Data urodzenia:
1876-03-04 Lwów
Data śmierci:
1931-07-20 Lwów
aktor,śpiewak,reżyser;
Właściwie Kazimierz Okornicki pseud. Szaniawski. Był synem Wincentego O. i Julii z Huszyńskich, mężem aktorki Heleny O. Do 1897 używał na scenie pseudonimu. Uczył się w szkole przemysłowej i w gimnazjum. Lekcje gry aktorskiej pobierał u J. Popławskiego. 22 I 1895 wystąpił w T. Miejskim w Krakowie w roli Służącego (Przed ślubem) i przez następne pięć miesięcy grał tu role epizodyczne; z kolei występował: w 1896 w Stanisławowie, w sez. 1896/97 tamże z zespołem J. Reckiego. W 1897-99 (już jako Kazimierz Okornicki) grał w zespole E. Majdrowicza, m.in. w Radomiu, Kielcach, Ostrowcu, Zawierciu, Częstochowie, w sez. 1899/1900 i 1900/01 w t. w Poznaniu (latem 1900 z zespołem pozn. w Ciechocinku), w 1901-02 prawdopodobnie w zespole objazdowym pod kier. B. Bolesławskiego, w sez. 1902/ 03 w T. Miejskim w Krakowie. W sez. 1903/04 występował w zespole F. Felińskiego w Sosnowcu, gdzie szczególnie podobał się jako Chlestakow (Rewizor). 14 IV 1904 w Sosnowcu ożenił się z aktorką Heleną Miłosz. W 1904 grał w Ciechocinku w zespole J. Myszkowskiego, w październiku i listopadzie 1904 występował gościnnie w lwow. T. Miejskim, m.in. jako Lachapelle (Nitka jedwabiu), Komiwojażer (Tkacze); kilkakrotnie zagrał tu również swoją popisową rolę Von Lauffena (Capstrzyk). Od października 1906 do 1910 grał i reżyserował w T. Polskim w Wilnie, gdzie zdobył pewną popularność. 11 IX 1910 wystąpił w T. Miejskim we Lwowie w roli Sama (Komedia o człowieku, który redagował gazetę) i został zaangażowany. Odtąd we Lwowie grał i reżyserował (gł. repertuar komediowy) stale, z krótką przerwą w sez. 1914/15. 22 I 1925 na scenie lwow. T. Wielkiego obchodził jubileusz trzydziestolecia pracy w roli De la Mare (Pan dyrektor). Cieszył się opinią dobrego aktora komediowego. Grał przede wszystkim role amantów; ważniejsze z nich: Fircyk (Fircyk w zalotach), Figaro (Wesele Figara), Gustaw (Śluby panieńskie), Ludmir (Pan Jowialski), Jan (Papa), Tolo (Skiz), Fedycki (Ich czworo), Hilary (Mąż z grzeczności), Jerzy (Osiołek); niekiedy grał także role charakterystyczne, jak np. Grabiec (Balladyna). Śpiewał również w operetkach. Był zasłużonym członkiem ZASP.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
![]()
aktor,śpiewak,reżyser;
Właściwie Kazimierz Okornicki pseud. Szaniawski. Był synem Wincentego O. i Julii z Huszyńskich, mężem aktorki Heleny O. Do 1897 używał na scenie pseudonimu. Uczył się w szkole przemysłowej i w gimnazjum. Lekcje gry aktorskiej pobierał u J. Popławskiego. 22 I 1895 wystąpił w T. Miejskim w Krakowie w roli Służącego (Przed ślubem) i przez następne pięć miesięcy grał tu role epizodyczne; z kolei występował: w 1896 w Stanisławowie, w sez. 1896/97 tamże z zespołem J. Reckiego. W 1897-99 (już jako Kazimierz Okornicki) grał w zespole E. Majdrowicza, m.in. w Radomiu, Kielcach, Ostrowcu, Zawierciu, Częstochowie, w sez. 1899/1900 i 1900/01 w t. w Poznaniu (latem 1900 z zespołem pozn. w Ciechocinku), w 1901-02 prawdopodobnie w zespole objazdowym pod kier. B. Bolesławskiego, w sez. 1902/ 03 w T. Miejskim w Krakowie. W sez. 1903/04 występował w zespole F. Felińskiego w Sosnowcu, gdzie szczególnie podobał się jako Chlestakow (Rewizor). 14 IV 1904 w Sosnowcu ożenił się z aktorką Heleną Miłosz. W 1904 grał w Ciechocinku w zespole J. Myszkowskiego, w październiku i listopadzie 1904 występował gościnnie w lwow. T. Miejskim, m.in. jako Lachapelle (Nitka jedwabiu), Komiwojażer (Tkacze); kilkakrotnie zagrał tu również swoją popisową rolę Von Lauffena (Capstrzyk). Od października 1906 do 1910 grał i reżyserował w T. Polskim w Wilnie, gdzie zdobył pewną popularność. 11 IX 1910 wystąpił w T. Miejskim we Lwowie w roli Sama (Komedia o człowieku, który redagował gazetę) i został zaangażowany. Odtąd we Lwowie grał i reżyserował (gł. repertuar komediowy) stale, z krótką przerwą w sez. 1914/15. 22 I 1925 na scenie lwow. T. Wielkiego obchodził jubileusz trzydziestolecia pracy w roli De la Mare (Pan dyrektor). Cieszył się opinią dobrego aktora komediowego. Grał przede wszystkim role amantów; ważniejsze z nich: Fircyk (Fircyk w zalotach), Figaro (Wesele Figara), Gustaw (Śluby panieńskie), Ludmir (Pan Jowialski), Jan (Papa), Tolo (Skiz), Fedycki (Ich czworo), Hilary (Mąż z grzeczności), Jerzy (Osiołek); niekiedy grał także role charakterystyczne, jak np. Grabiec (Balladyna). Śpiewał również w operetkach. Był zasłużonym członkiem ZASP.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973