aktorka;
Właściwie Jadwiga Korecka, z Czechowskich, zamężna Grekowa, także J. Grek-Korecka, J. Grek-Czechowska. Była córką Marcelego Czechowskiego, suflera t. krak., i aktorki Pauliny Czechowskiej z Kwiecińskich, siostrą Leona Czechowskiego i Heleny Czechowskiej, żoną Kazimierza Koreckiego (właśc. Greka, ślub 19 VIII 1920 w Krakowie). Debiutowała prawdopodobnie 18 II 1899 jako Lunia (Dziewiczy wieczór) w T. Miejskim w Krakowie i na tej scenie grała do 1908, z krótką przerwą w 1901, kiedy należała do zespołu krak. T. Ludowego. Wyjeżdżała w tym czasie na występy gościnne – w sez. 1901/02 do Poznania, latem 1903 z zespołem A. Mullera do Zakopanego i latem 1908 z zespołem t. krak. pod kier. M. Węgrzyna, m.in. do Sosnowca, Częstochowy, Łodzi, Kalisza i Piotrkowa. W t. krak. grała role „naiwnych” i amantek, takie jak: Helenka (Grube ryby), Mela (Moralność pani Dulskiej), Sylwetta (Romantyczni), Julia (Ożenić się nie mogę), Jadwiga (Jadzia wdowa), Ada (Lekkomyślna siostra), Maryna Mniszkówna (Car Samozwaniec). W 1908 przeniosła się do Łodzi i grała w T. Polskim do końca sez. 1912/13. W zespole A. Zelwerowicza w Łodzi należała do czołowych aktorek i zagrała kilka wybitnych ról dramatycznych jak np. Młoda (Klątwa), w której wg B. Gorczyńskiego „poparła swój talent dużą techniką i wyrobieniem scenicznym”, Jewdocha („Sędziowie”), Ofelia (Śmierć Ofelii), Panna Młoda (Wesele), Barbara Radziwiłłówna (Zygmunt August), Lady Anna (Ryszard III), Ludmiła (Wassa Żeleznowa), Hania (Głupi Jakub). Z t. łódz. wyjeżdżała na występy gościnne, m.in. do Kalisza i Lublina (lato 1909), Kijowa (1911). Od 1915 (może już od 1914) do 1920 występowała w krak. T. Ludowym (od 1918 pn. T. Powszechny). W sez. 1920/21 uczyła dykcji i deklamacji w krak. Miejskiej Szkole Dramatycznej. W sez. 1921/22 występowała w zespole T. Narodowego w Toruniu w pierwszoplanowych rolach, takich jak: Irena (Ponad śnieg), Bela (Burmistrz Stylmondu), Panna Młoda (Wesele), Helena (Lekkomyślna siostra). W sez. 1922/23 była w T. Komedia w Warszawie, w 1923-27 w T. Nowym w Poznaniu; grała tu m.in. Wdowę (Ziemia nieludzka), Ksenię (Eros i Psyche), Teę (Hedda Gabler). Chwalono ją za rolę Wójtówny (Głaz graniczny), w której „wniosła z sobą niefrasobliwą pogodę, silnie kontrastującą z parną atmosferą panującą w chacie” (S. Papee). W sez. 1927/28-1932/33 występowała w T. Miejskim w Bydgoszczy (m.in. jako Julia w Wilkach w nocy, Matka w Niespodziance, Maria w Marii Stuart F. Schillera, Podstolina w Zemście), 1933/34 i 1934/35 w T. Polskim w Poznaniu (m.in. Gospodyni w Weselu, Małgorzata w Szklanej górze, Gertruda w Hamlecie, Sabina Macka w Żołnierzu królowej Madagaskaru, Maryna w Lekarzu mimo woli), w 1935 w T. Kameralnym w Warszawie, w sez. 1935/36 i 1936/37 ponownie w pozn. T. Nowym (m.in. Katarzyna w Spadkobiercy). Od 1937 do końca swej kariery scen. (1962) należała (z przerwą wojenną) do zespołu T. im. Słowackiego w Krakowie (w 1946-54, w okresie wspólnej dyrekcji, grała także na scenie Starego T.). W październiku 1938 występowała gościnnie we Lwowie w roli Ciotki (Gałązka rozmarynu). W czasie okupacji niem. pracowała jako urzędniczka w Wydz. Opieki Społecznej Magistratu w Krakowie. W 1950 obchodziła jubileusz pięćdziesięciolecia a 8 XI 1959 sześćdziesięciolecia pracy scenicznej. W 1962 otrzymała rentę specjalną.
Była obdarzona b. dobrymi warunkami scen. i w każdym z kolejnych zespołów, w których występowała, zaliczano ją do najwybitniejszych aktorek. W ostatnim okresie swojej kariery grała m.in. Żelazną (Panna Maliczewska), Katarzynę (Romans z wodewilu), Karhanową (Brygada szlifierza Karhana), Rozalię (Kruki).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994