śpiewak;
Właściwie Adolf Löwinson; inne pseud: A. Astoni, A. Wiński, J. Kierski, Ben-Levi. Był synem Maksymiliana L., handlowca i Gustawy z Popielców, nauczycielki; mężem śpiewaczki i aktorki Lucyny Aston z domu Nowikow (1917-2006, ślub w 1935). Od 1912 uczęszczał do Gimn. im. Reja w Warszawie. W 1920 zgłosił sie jako ochotnik do Wojska Polskiego i brał udział w wojnie polsko- bolszewickiej. Maturę zdał w 1921. W 1923 zaczął studia prawnicze na Uniw. Warsz., ale ich nie skończył. Pracował w przedstawicielstwie holenderskiej wytwórni likierów, gdzie był komiwojażerem, potem kontrolerem, kier. działu zamówień i dyr. przedstawicielstwa. Z firmą tą był związany do 1939. Równocześnie uczył się śpiewu; jego pierwszym nauczycielem był L. Heintze (zarazem dyrygent chóru i orkiestry w Gimn. im. Reja), następnym W. Brzeziński. W 1930-33 występował w Chórze H. Warsa, a także jako solista, m.in. w warsz. t. rewiowych Morskie Oko, Rex, Hollywood, Stara Banda. W 1930 zaczął używać najpierw pseud. Astoni, a w 1935 Aston przyjął jako nowe nazwisko. Występy z Chórem Warsa przyniosły mu popularność i utorowały drogę do kariery solisty. Nagrał setki piosenek w językach pol., hebrajskim, jidysz dla wytwórni fonograficznych, radia i filmu. W latach 30. nagrywał (pod psedu. Adam Wiński) m. in. dla wytwórni ,,Columbia”, ,,Odeon”, a przede wszystkim dla ,,Syreny Record”, z którą współpracował do 1939 (niekiedy pod pseud. J. Kierski). W 1935 w roli piosenkarza wystąpił w filmach Manewry miłosne, Dwie Joasie, później w latach 30., śpiewał przeboje w wielu innych, np. Papa się żeni, Pani minister tańczy, Panienka z poste restante, Zapomniana melodia. W 1935-39 był śpiewakiem kontraktowym Polskiego Radia; brał udział we wszystkich koncertach noworocznych, występował sam lu z kwartetem H. Golda.
Był jednym z najlepszych piosenkarzy okresu międzywojennego, znanym odtwórcą fokstrotów i sentymentalnych tang, np. Jesienne róże, Każdemu wolno kochać. ,,Dysponował głosem barytonowym o jasnej, przyjemnej barwie. Jego śpiew cechowała swoboda, naturalność i elegancja” (T. Lerski).
Po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 ewakuowany z pracownikami Polskiego Radia, znalazł się we Lwowie. Występował w rewiach i kinoteatrze ,,Stylowy”, potem w zespole tea-jazzowym J. Gerta, gł. przed seansami filmowymi. Z zespołem tym wyjeżdżał na występy do miejscowości okręgu lwow., a pod koniec kwietnia 1941 dalej na wschód, gdzie zastała go wojna niemiecko-rosyjska. Pod koniec 1941 dotarł do tworzącej się na terenie ZSRR Armii Polskiej pod dowództwem gen. W. Andersa i wstąpił wraz z żoną, do Czołówki Rewiowej F. Konarskiego. Z zespołem tym przeszedł cały szlak wojenny Armii Polskiej, potem 2 Korpusu Pol., przez Irak, Iran, Syrię, Palestynę, Egipt do Włoch. Przed publicznością występował z Czołówką Ref-Rena, natomiast przed publicznością obcojęzyczną z reprezentacyjnym zespołem Polish Parade (występowała w nim również Lucyna Aston), tworzonym z połączonych czołówek Ref-Rena i K. Krukowskiego. Brał udział we wszystkich programach, śpiewając po polsku, angielsku, włosku, zarówno swoje przedwojenne szlagiery jak i nowe piosenki autorstwa K.Toma, Krukowskiego, Konarskiego. Na przełomie 1942/43 występował też w Pol. T. Objazdowym na Bliskim Wschodzie. W 1945 w nakręconym we Włoszech pol.-wł. filmie Wielka droga wykonał pieśń Czerwone maki na Monte Cassino (później nagrywał ją na płyty).
W sierpniu 1946, wraz z zespołami teatr. przybył do Wielkiej Brytanii i zamieszkał w Londynie. Występował pocz. w programach organizowanych przez M. Hemara w Klubie Orła Białego. Miał także indywidualne koncerty w Ognisku Polskim i w Domu Lotnika w Londynie oraz na ang. prowincji. W 1948 wyjechał do Johannesburga w RPA. Pracował jako agent w wytwórni alkoholi, był dyr. fabryki papieru, prowadził sklep spożywczy. Wieczorami śpiewał w klubach, dawał recitale przed seansami filmowymi. W 1960 wrócił do Londynu, ale występował już rzadko, m.in. w radiowych programach rozrywkowych BBC. Kilkakrotnie odwiedzał Polskę i dokonał wówczas kilku nagrań dla Polskiego Radia. Był członkiem ZASP-u za Granicą.
Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017