aktor;

Właściwie Janusz Ostoja Staszewski.  Syn Jana S. i Justyny Marii z Purzyckich. Brat aktora Władysława Staszewskiego. Ukończył warsz. Szkołę Aplikacyjną. Debiutował 10 IX 1915 w warsz. T. Ma­łym w roli De Choisy’ego (Konfederaci barscy). W 1916-18 należał do zespołu T. Miejskiego w Łodzi. We wrze­śniu 1918 występował w T. Polskim w Warszawie, w sez. 1918/19 w T. im. Słowackiego w Krakowie, w sez. 1919/20 w warsz. T. Bagatela, w sez. 1920/21 w T. Pra­skim, w 1921-23 w T. im. Bogusławskiego, w 1923-25 w T. im. Fredry, od sez. 1925/26 do 1932/33 w T. Polskim i T. Małym, w 1934 w T. Kameralnym, w sez. 1934/35 w Toruniu (i z zespołem tego t. w Gdańsku), w 1935-37 w T. Polskim w Katowicach, w sez. 1937/38 w Wilnie, od 1938 do 1941 we Lwowie. A. Sikorski nazwał go „nieprzeciętną indywidualnością aktorską”. Grał przede wszystkim role amantów charakterystycz­nych i rezonerów. Do bardziej znanych jego ról nale­żały: Kazimierz (Tamten), Wielki Książę Konstanty (Kordian), Władysław (Otchłań), Kazimierz (Wesele Fonsia), Liapkin-Tiapkin (Rewizor), Max Weiss (Ko­media amerykańska).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973