Data urodzenia:
1894-12-28 Gniezno
Data śmierci:
data śmierci: 1949 Katowice
aktorka, śpiewaczka;
Właściwie Melania Grabowska-Kieszczyńska. Była córką Pawła i Anny G., żoną Władysława Kieszczyńskiego. Ukończyła szkołę średnią w Poznaniu i podobno w 1918 debiutowała tu w zespole L. Dybizbańskiego. We wrześniu 1918 występowała w T. Powszechnym w Krakowie, w sez. 1918/19 w T. Wodewilowym we Lwowie. W sez. 1921/22 i 1922/23 była w zespole operetkowego T. Nowego w Warszawie, określana jako „primadonna scen prowincjonalnych”. W sez. 1923/24 występowała w T. Wielkim na Pohulance w Wilnie, a od maja do sierpnia 1924 w wil. T. Letnim, w sez. 1924/25 w zespole operetki T. Polskiego w Katowicach i w T. Miejskim w Sosnowcu (zespoły były połączone), a w lipcu 1925 z operetką katowicką w Ciechocinku. W sez. 1925/26-1927/28 należała do zespołu operetki T. Miejskich we Lwowie; w 1926 występowała gościnnie w Katowicach (czerwiec) i w zespole L. Sempolińskiego w T. Letnim w Wilnie (sierpień). W 1929 występowała gościnnie w T. Miejskim w Bydgoszczy, a także w Toruniu (luty), później w Nowej Operetce w Warszawie (sierpień), a od października t.r. na sez. 1929/30 zaangażowała się do zespołu operetki T. Wielkiego w Poznaniu. W czerwcu 1930 gościła w T. Miejskim w Bydgoszczy, w którym nast. była w sez. 1931/32 (do 21 VIII 1932); w maju 1932 gościnnie występowała w T. Nowości we Lwowie. W 1933 występowała we Lwowie w teatrach Rewia w Colosseum i Perskie Oko (tu we wrześniu t.r.), w sez. 1933/34 ponownie w lwow. T. Miejskich, w lecie 1934 z Zespołem Artystów Warsz. w Kaliszu, a w pierwszej poł. 1937 w Powszechnym T. Żołnierza we Lwowie. W czasie okupacji niem. nie występowała. Być może, niektóre fakty z jej itinerarium mogą dotyczyć Marii Grabowskiej. Była popularną aktorką operetkową i rewiową, ulubienicą publiczności Wilna i Bydgoszczy. Chwalono jej warunki zewnętrzne i ładny głos, choć niekiedy wypominano „dużo, nawet za dużo rzucającego się w oczy nie hamowanego temperamentu” (cyt. za: W. J. Żywot: Dwadzieścia sezonów teatru sosnowieckiego). Do najlepszych jej ról należały: Lola (Szalona Lola), Kitty (W noc majową), Sigrid (Blondynka), Eleonora (Czarne róże), Rozalinda (Zemsta nietoperza), Silva Varescu (Księżniczka czardasza), Nadia (Orłow), tyt. w Hrabinie Maricy, Frasquicie, Madame Pompadour.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
aktorka, śpiewaczka;
Właściwie Melania Grabowska-Kieszczyńska. Była córką Pawła i Anny G., żoną Władysława Kieszczyńskiego. Ukończyła szkołę średnią w Poznaniu i podobno w 1918 debiutowała tu w zespole L. Dybizbańskiego. We wrześniu 1918 występowała w T. Powszechnym w Krakowie, w sez. 1918/19 w T. Wodewilowym we Lwowie. W sez. 1921/22 i 1922/23 była w zespole operetkowego T. Nowego w Warszawie, określana jako „primadonna scen prowincjonalnych”. W sez. 1923/24 występowała w T. Wielkim na Pohulance w Wilnie, a od maja do sierpnia 1924 w wil. T. Letnim, w sez. 1924/25 w zespole operetki T. Polskiego w Katowicach i w T. Miejskim w Sosnowcu (zespoły były połączone), a w lipcu 1925 z operetką katowicką w Ciechocinku. W sez. 1925/26-1927/28 należała do zespołu operetki T. Miejskich we Lwowie; w 1926 występowała gościnnie w Katowicach (czerwiec) i w zespole L. Sempolińskiego w T. Letnim w Wilnie (sierpień). W 1929 występowała gościnnie w T. Miejskim w Bydgoszczy, a także w Toruniu (luty), później w Nowej Operetce w Warszawie (sierpień), a od października t.r. na sez. 1929/30 zaangażowała się do zespołu operetki T. Wielkiego w Poznaniu. W czerwcu 1930 gościła w T. Miejskim w Bydgoszczy, w którym nast. była w sez. 1931/32 (do 21 VIII 1932); w maju 1932 gościnnie występowała w T. Nowości we Lwowie. W 1933 występowała we Lwowie w teatrach Rewia w Colosseum i Perskie Oko (tu we wrześniu t.r.), w sez. 1933/34 ponownie w lwow. T. Miejskich, w lecie 1934 z Zespołem Artystów Warsz. w Kaliszu, a w pierwszej poł. 1937 w Powszechnym T. Żołnierza we Lwowie. W czasie okupacji niem. nie występowała. Być może, niektóre fakty z jej itinerarium mogą dotyczyć Marii Grabowskiej. Była popularną aktorką operetkową i rewiową, ulubienicą publiczności Wilna i Bydgoszczy. Chwalono jej warunki zewnętrzne i ładny głos, choć niekiedy wypominano „dużo, nawet za dużo rzucającego się w oczy nie hamowanego temperamentu” (cyt. za: W. J. Żywot: Dwadzieścia sezonów teatru sosnowieckiego). Do najlepszych jej ról należały: Lola (Szalona Lola), Kitty (W noc majową), Sigrid (Blondynka), Eleonora (Czarne róże), Rozalinda (Zemsta nietoperza), Silva Varescu (Księżniczka czardasza), Nadia (Orłow), tyt. w Hrabinie Maricy, Frasquicie, Madame Pompadour.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
