Data urodzenia:
1877-02-25 Kraków
Data śmierci:
1953-12-03 Warszawa
aktor;
Aleksander Roman Bogusiński. Był synem Filipa i Anny B., mężem aktorki Eugenii B. Uczeń A. Trapszy, debiutował w grudniu 1895 w T. Miejskim w Krakowie i występował tam do czerwca 1897, grając role epizodyczne. W 1897-1900 występował na prowincji w zespole E. Majdrowicza (m.in. Radom, Kielce, Ostrowiec, Częstochowa, Zawiercie, Kalisz – tu w lipcu 1900). 18 VI 1899 w Warszawie ożenił się z aktorką Eugenią Czyżewicz. W sez. 1900/01 z zespołem F. Felińskiego występował w Sosnowcu, w lecie 1901 z tym samym zespołem w warsz. t. ogr. Fantazja, w sez. 1901/02 w zespole H. Morozowicza w Lublinie, w 1905 tamże u C z.Wiśniewskiego, w sez. 1905/06 z zespołem B. Bolesławskiego na Ukrainie, a od lutego 1906 w zespole Cz. Janowskiego w Kijowie; w okresach letnich 1906 i 1907 w Ciechocinku w zespole F. Felińskiego. W 1906-1912 należał do zespołu T. Polskiego w Poznaniu i wraz z tym zespołem występował gościnnie w Królestwie Polskim i w Galicji. W sez. 1912/13 pracował w T. im. Słowackiego w Krakowie, w sez. 1913/14 w T. Polskim w Łodzi (tu także reżyserował), a w sez. 1914/15 w Warszawie w T. Małym. Przed I wojną świat. pisał także nowelki, które były publikowane w „Kurierze Poznańskim” i w „Prawdzie”. W 1915-17 przebywał w Kazaniu, w 1917 występował w Moskwie (w Nowym T. Polskim pod dyr. B. Skąpskiego), a następnie w Kijowie. Po powrocie do kraju występował stale w Warszawie: w 1918-23 w T. Polskim i w T. Małym, w sez. 1923/24 w T. Komedia, w 1924-35 znowu w T. Polskim i w T. Małym (gł. na scenie T. Małego), w grudniu 1931 w T. na Chłodnej, w 1934-36 na scenach TKKT (głównie w T. Narodowym i T. Nowym), w 1936-39 w T. Polskim i w T. Małym. W październiku 1929 obchodził jubileusz trzydziestolecia pracy aktorskiej. Był dobrym aktorem charakterystycznym; grał takie role, jak np. Pietro Negri (Beatryks Cenci J. Słowackiego), Rejent (Zemsta), Pagatowicz (Grube ryby), Lubomir (Pan Geldhab), Żymalski (Wicek i Wacek), Nos (Wesele), Vadier (Sprawa Dantona), Pan de la Perliere (Pomysł panny Franciszki), Verviers (Papa). W okresie II wojny świat. występował w Warszawie w t. jawnych Miniatury (1943) i Komedia (1944). Od stycznia 1946 występował w T. Polskim w Warszawie. 15 IV 1947 obchodził tam jubileusz pięćdziesięciolecia pracy scenicznej. W ostatnim okresie życia i pracy sukcesy artyst. przyniosły mu role Księcia Tugouchowskiego (Mądremu biada) w 1951 i Hr. Licińskiego (Lalka) w 1952. W okresie dwudziestolecia międzywojennego występował w kilkunastu filmach pol., m.in.: Panna po wojnie (1919), Strzał (1922), Ziemia obiecana (1927), Dwie Joasie (1935), Złota maska (1939). Drugą żoną B. była Stanisława z domu Grozmani (ślub 17 VII 1920).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktor;
Aleksander Roman Bogusiński. Był synem Filipa i Anny B., mężem aktorki Eugenii B. Uczeń A. Trapszy, debiutował w grudniu 1895 w T. Miejskim w Krakowie i występował tam do czerwca 1897, grając role epizodyczne. W 1897-1900 występował na prowincji w zespole E. Majdrowicza (m.in. Radom, Kielce, Ostrowiec, Częstochowa, Zawiercie, Kalisz – tu w lipcu 1900). 18 VI 1899 w Warszawie ożenił się z aktorką Eugenią Czyżewicz. W sez. 1900/01 z zespołem F. Felińskiego występował w Sosnowcu, w lecie 1901 z tym samym zespołem w warsz. t. ogr. Fantazja, w sez. 1901/02 w zespole H. Morozowicza w Lublinie, w 1905 tamże u C z.Wiśniewskiego, w sez. 1905/06 z zespołem B. Bolesławskiego na Ukrainie, a od lutego 1906 w zespole Cz. Janowskiego w Kijowie; w okresach letnich 1906 i 1907 w Ciechocinku w zespole F. Felińskiego. W 1906-1912 należał do zespołu T. Polskiego w Poznaniu i wraz z tym zespołem występował gościnnie w Królestwie Polskim i w Galicji. W sez. 1912/13 pracował w T. im. Słowackiego w Krakowie, w sez. 1913/14 w T. Polskim w Łodzi (tu także reżyserował), a w sez. 1914/15 w Warszawie w T. Małym. Przed I wojną świat. pisał także nowelki, które były publikowane w „Kurierze Poznańskim” i w „Prawdzie”. W 1915-17 przebywał w Kazaniu, w 1917 występował w Moskwie (w Nowym T. Polskim pod dyr. B. Skąpskiego), a następnie w Kijowie. Po powrocie do kraju występował stale w Warszawie: w 1918-23 w T. Polskim i w T. Małym, w sez. 1923/24 w T. Komedia, w 1924-35 znowu w T. Polskim i w T. Małym (gł. na scenie T. Małego), w grudniu 1931 w T. na Chłodnej, w 1934-36 na scenach TKKT (głównie w T. Narodowym i T. Nowym), w 1936-39 w T. Polskim i w T. Małym. W październiku 1929 obchodził jubileusz trzydziestolecia pracy aktorskiej. Był dobrym aktorem charakterystycznym; grał takie role, jak np. Pietro Negri (Beatryks Cenci J. Słowackiego), Rejent (Zemsta), Pagatowicz (Grube ryby), Lubomir (Pan Geldhab), Żymalski (Wicek i Wacek), Nos (Wesele), Vadier (Sprawa Dantona), Pan de la Perliere (Pomysł panny Franciszki), Verviers (Papa). W okresie II wojny świat. występował w Warszawie w t. jawnych Miniatury (1943) i Komedia (1944). Od stycznia 1946 występował w T. Polskim w Warszawie. 15 IV 1947 obchodził tam jubileusz pięćdziesięciolecia pracy scenicznej. W ostatnim okresie życia i pracy sukcesy artyst. przyniosły mu role Księcia Tugouchowskiego (Mądremu biada) w 1951 i Hr. Licińskiego (Lalka) w 1952. W okresie dwudziestolecia międzywojennego występował w kilkunastu filmach pol., m.in.: Panna po wojnie (1919), Strzał (1922), Ziemia obiecana (1927), Dwie Joasie (1935), Złota maska (1939). Drugą żoną B. była Stanisława z domu Grozmani (ślub 17 VII 1920).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
