tancerka, aktorka;

Była córką Walentego Duranowskiego i Pauliny z Chybowskich. Pseud. Zofia Downarówna, zamężna Nasielska. Żona aktora Stanisława Sielańskiego (właśc. Nasielskiego). Uczęszczała do szkoły baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie, na tej scenie występowała już od 1918. Po ukończeniu szkoły, była koryfejką w balecie T.Wielkiego, np. w 1922 tańczyła jedno z Bliźniąt oraz Świteziankę w Panu Twardowskim L.Różyckiego, w 1924 w Marii R. Statkowskiego i Bajce L.M. Rogowskiego, w lutym 1925 w tańcu Almejek w Szeherezadzie. Potem występowała w t. rewiowych i kabaretach (prawo angażowania się w t. zawodowych ZASP przyznał jej po egzaminie w 1929). Pierwszą informację o jej występach w t. rewiowym Olimpia w 1927 w Warszawie podał L.Sempoliński. W 1929 była w Krakowie, najpierw w T. Gong, a na  przełomie 1929 i 1930 w t. Pantera pod dyr. T.Wesołowskiego, później w zespole warsz. t. Mignon, a w 1930 w T. Wielka Rewia w Poznaniu. Potem występowała ponownie w Warszawie ; w 1931 w t. Morskie Oko i T. Nowości, a w 1933 w Wielkiej Operetce (Bal w Savoyu), w 1934 w kabarecie Stara Banda i T. na Kredytowej (w komedii muzycznej Piosenka o Nadinie), w 1937 w t. Wielka Rewia (w komedii muzycznej Król na jedną noc). Grała też epizodyczne role na scenach dramatycznych, np. w Zazdrości i medycynie w T.Ateneum w Warszawie (1937). Pod pseud. Downarówna grała niewielkie role w filmach, np. w 1936 w Jadzi i Papa się żeni, w 1938 w Kobietach nad przepaścią i Królowej przedmieścia. W latach II wojny światowej i okupacji niemieckiej pracowała w prywatnym biurze w Warszawie. Walczyła w Powstaniu Warszawskim w szeregach AK (pseud. ,,Hoża Zosia”). Po wojnie nie wróciła na scenę.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017