Data urodzenia:
1908-01-05 Kraków
Data śmierci:
1958-06-08 Londyn
aktorka;
Właściwie Anna Daszyńska, zamężna Borkowska. Była córką Ignacego D., działacza, przywódcy i posła PPS, pierwszego premiera II Rzeczypospolitej, i aktorki Marii z Paszkowskich , żoną Mieczysława Borkowskiego. Do 1914 mieszkała z rodzicami w Krakowie, od wybuchu I wojny świat. do 1917 w Wiedniu, nast. znowu w Krakowie. Uczyła się w domu i maturę zdała jako eksternistka. Do występów na scenie przygotowywała ją m.in. matka. Od sez. 1930/31 należała do zespołu T. Ateneum w Warszawie; grała tu swe pierwsze role role: Uczennicę i Różę Moran (Ulica), Janinę Żelską (Dom otwarty), Pannę Elżbietę (Europa), a w sez. 1931/32 m.in. Zofię (Damy i huzary). Dobre warunki scen. (wysoka, przystojna) i niebanalny wdzięk sprawiły, że również w l. następnych grała przeważnie role amantek, często w repertuarze komediowym. W sez. 1932/33-1933/34 występowała w T. im. Słowackiego w Krakowie, m.in. jako Diana (Fantazy), Julia (Wilki w nocy), Maryna (Wesele), Helena (Pan Jowialski), Lady Carrigan (Towariszcz), Konstancja (Chcę właśnie ciebie). Potem wróciła do Warszawy; w sez. 1934/35 i 1935/36 występowała na scenach TKKT, m.in. w T. Polskim grała Hipolitę (Sen nocy letniej) i Młodą damę (Dziady), a w T. Letnim Irinę (Przedziwny stop). W sez. 1936/37 i 1937/38 w T. Narodowym grała m.in. Czarną damę (Czarna dama z sonetów), Rosamundę (Człowiek, który był Czwartkiem). Występowała w filmach: Mocny człowiek (1929), Moralność pani Dulskiej (1930 – pierwszy pol. film dźwiękowy; grała rolę Meli). Przed wybuchem II wojny świat. poślubiła majora Wojska Pol., Mieczysława Borkowskiego (1896-1964) i wraz z nim w pocz. wojny opuściła Warszawę. Mieszkała najpierw w Paryżu, a po wkroczeniu Niemców do Francji, ewakuowała się do Anglii. W Londynie była sekretarką T. Arciszewskiego, premiera Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na emigracji (1944-45).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II. PWN, Warszawa 1994
aktorka;
Właściwie Anna Daszyńska, zamężna Borkowska. Była córką Ignacego D., działacza, przywódcy i posła PPS, pierwszego premiera II Rzeczypospolitej, i aktorki Marii z Paszkowskich , żoną Mieczysława Borkowskiego. Do 1914 mieszkała z rodzicami w Krakowie, od wybuchu I wojny świat. do 1917 w Wiedniu, nast. znowu w Krakowie. Uczyła się w domu i maturę zdała jako eksternistka. Do występów na scenie przygotowywała ją m.in. matka. Od sez. 1930/31 należała do zespołu T. Ateneum w Warszawie; grała tu swe pierwsze role role: Uczennicę i Różę Moran (Ulica), Janinę Żelską (Dom otwarty), Pannę Elżbietę (Europa), a w sez. 1931/32 m.in. Zofię (Damy i huzary). Dobre warunki scen. (wysoka, przystojna) i niebanalny wdzięk sprawiły, że również w l. następnych grała przeważnie role amantek, często w repertuarze komediowym. W sez. 1932/33-1933/34 występowała w T. im. Słowackiego w Krakowie, m.in. jako Diana (Fantazy), Julia (Wilki w nocy), Maryna (Wesele), Helena (Pan Jowialski), Lady Carrigan (Towariszcz), Konstancja (Chcę właśnie ciebie). Potem wróciła do Warszawy; w sez. 1934/35 i 1935/36 występowała na scenach TKKT, m.in. w T. Polskim grała Hipolitę (Sen nocy letniej) i Młodą damę (Dziady), a w T. Letnim Irinę (Przedziwny stop). W sez. 1936/37 i 1937/38 w T. Narodowym grała m.in. Czarną damę (Czarna dama z sonetów), Rosamundę (Człowiek, który był Czwartkiem). Występowała w filmach: Mocny człowiek (1929), Moralność pani Dulskiej (1930 – pierwszy pol. film dźwiękowy; grała rolę Meli). Przed wybuchem II wojny świat. poślubiła majora Wojska Pol., Mieczysława Borkowskiego (1896-1964) i wraz z nim w pocz. wojny opuściła Warszawę. Mieszkała najpierw w Paryżu, a po wkroczeniu Niemców do Francji, ewakuowała się do Anglii. W Londynie była sekretarką T. Arciszewskiego, premiera Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na emigracji (1944-45).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II. PWN, Warszawa 1994
