aktor;

Był synem Jana i Heleny P. Mąż aktorki Zofii Niwińskiej (rozwód).Ukoń­czył studia na Oddziale Dramatycznym przy Kon­serwatorium Muzycznym w Warszawie. 1 IX 1929 debiutował w T. Miejskich w Wilnie i pozostał tam przez dwa sezony. W 1931-32 występował w T. Polskim w Poznaniu, od sez. 1932/33 w T. Polskim w War­szawie, a od sez. 1934/35 do wybuchu II wojny świat. również na innych scenach TKKT. W 1939 brał udział w obronie Warszawy. Podczas okupacji pracował jako kelner w „Kawiarni Aktorów”, w 1941 występował w jawnym t. warsz. Komedia, potem w t. Na Antresoli. Jednocześnie działał w konspiracji; B. Korzeniewski wspominając okupacyjny okres nazwał go „do sza­leństwa odważnym żołnierzem podziemia”. Po wyzwo­leniu rozpoczął pracę w 1945 w T. Miejskim w Lublinie. W sez. 1946/47 i 1947/48 występował w T. Syrena i T. Osa w Łodzi, w 1948-50 w T. Polskim w Warszawie, w 1950-57 w T. Domu Wojska Polskiego, od 1957 do końca życia w T. Polskim. Zmarł nagle, podczas próby w teatrze. Role: Muller (Fraulein Doktor), Eskalus (Miarka za miarkę), Lutoborski (Aszantka), Solanio (Kupiec wenecki), Baśnicki (Jadzia wdowa), Juhas (Gałązka rozmarynu), Mikołaj (Zbrodnia i kara), Dolski (Wielki człowiek do małych interesów), Walery Łukasiński (Noc listopadowa), Upiór (Wesele). Wy­stępował także często jako aktor filmowy m. in. Szpieg w masce (1933) Ludzie Wisły (1938), Trzy serca (1939), Biały murzyn. 

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973