aktorka;
Właściwie Janina Aleksandra Munclingrowa z domu Adamówna. Data urodzenia z ksiąg meldunkowych; potem podawała rok 1893. Była córką Karola Adama, hotelarza, i Aleksandry z Bartzów, żoną śpiewaka Józefa Munclingra. Ukończyła pryw. pensję we Włocławku (gdzie też w 1902-08 brała udział w przedstawieniach amat.), a w 1911 Klasę Dram. przy WTM. Od września t.r. do marca 1912 występowała w T. Komedii w Płocku, a w 1912-14 była aktorką T. Polskiego w Poznaniu i grała takie role, jak: Młynarka (Zaczarowane koło), Elżbieta (Walka motyli), Paulina (Szczury), Goplana (Balladyna), Józefina (Napoleon i Józefina), Podstolina (Zemsta); 2 V 1914 wyjechała do Krakowa, ale nie pojawiła się na krak. scenie, natomiast w czerwcu t.r. występowała gościnnie w Ciechocinku.
W1917-18 grała w T. Polskim w Łodzi, występując odtąd pod nazwiskiem męża. W 1918-39 należała do zespołu T. Polskiego i Małego w Warszawie (w 1931 grała także w T. na Chłodnej w Zrzeszeniu Artystów T. Polskiego), a w 1934-36 również na innych scenach TKKT, w T. Letnim, Narodowym, Nowym. Według J. Lorentowicza była „pomysłową odtwórczynią jaskrawych postaci charakterystycznych”. Niektóre role: Prudencja (Dama kameliowa), Mumia Chińska (Pragmatyści), Siostra Barbara (Wariat i zakonnica), Aniela (Dzieje grzechu), Matałkowska (Tamten), Celia (Opera za trzy grosze), Emma (Lekarz na rozdrożu); grała m.in. w filmie Szpieg w masce (1933). W okresie okupacji niem. pracowała jako kelnerka w bufecie T. Polskiego (tzw. Bazar). Po wojnie pozostała w zespole artyst. tego teatru. Być może to ona w sez. 1950/51 grała w T. Młodego Widza w Poznaniu (jako J. Adam). W 1957 przeszła na emeryturę, ale nie zaprzestała występów. Grywała najczęściej „kobiety z ludu, o surowej powierzchowności, lecz pełne wewnętrznego ciepła i dobroci” („Teatr”). W bogatym dorobku, poza wymienionymi, miała takie role, jak: Zofia Sworzeniowa (Dom kobiet), Anastazja (Żywy trup), Pani Fielding (Świerszcz za kominem), Mirska (Klub kawalerów), Dyndalska (Damy i huzary), Pani Pearce (Pygmalion), Gospodyni (Wesele), Tadrachowa (Moralność pani Dulskiej). W 1968, po pięćdziesięciu latach pracy w T. Polskim w Warszawie, ustąpiła ostatecznie ze sceny. Była członkiem zasłużonym SPATiF-u od 1963.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994