aktorka;

Właściwie Helena Maas, także Maassówna, Massówna. Była córką Fryderyka M. i Heleny z Kurowskich. W 1913-14 uczyła się na Kursach Wokalno-Dramatycznych H.J. Hryniewieckiej w Warszawie i jeszcze przed ich ukończeniem w sierpniu 1913 na scenie T. Polskiego grała Zuzannę (Panny), a od 25 XII jedną z Dziewek (Lilie); w sez.. 1914/15 występowała tu dorywczo w epizodach (np. jedna z Chmur w Chmurach Arystofanesa), Po popisie końcowym Kursów w 1914 chwalono ,,prócz znakomitych warunków zewnętrznych”, jej ,,dykcję, temperament i swobodę”, ,,którymi żyje na scenie”, podkreślano ,,prostotę, szczerość”, ,,prawdziwy talent”, który ,,może być już dziś ozdobą każdej sceny”(,,Polska Scena i Sztuka”). Jesienią 1916 brała udział w objazdach zespołu K. Adwentowicza, m.in, w Radomiu. W 1917 występowała w warsz. kabarecie Sfinks,a w sez. 1918/19 w T. Praskim w rolach: Chochlika (Balladyna), Marty (Tamten), Meli (Moralność pani Dulskiej) i w Rodzinie Furiozów. Jesienią 1919, ponownie z zespołem Adwentowicza, odwiedziła m.in. Piotrków. W sez. 1920/21 była aktorką T. Miejskiego w Bydgoszczy, w czerwcu 1921 z aktorami tego t. występowała w Płocku. W sez. 1921/22 grała w T. Miejskim w Grodnie i zapewne (z grupą artystów t. grodzieńskiego) w 1921 w Białymstoku, w 1922/23 w T Miejskim w Sosnowcu (np. Helenę w Ponad śnieg), w 1923/24 ponownie w Bydgoszczy (Klaryssę w Fircyku w zalotach). Pisano o niej: ,,zdolna, pełna wdzięku i finezji – grywa role naiwne i liryczne. Ujmująca prostota cechuje grę młodej artystki” (,,AImanach teatru bydgoskiego”). Z przychylną opinią spotkała się w T. Miejskim w Grudziądzu, gdzie po jej występie w sez. 1924/25 w Wierze Mircewej recenzent zauważył: ,,dużo wdzięku na scenę wniosła jako fertyczna mężatka”, ,,imponuje doskonałym pamięciowym opanowaniem roli oraz inteligentnym przeprowadzeniem od początku do końca każdej odtwarzanej postaci”. Z zespołem grudziądzkim występowała w Gdańsku jako Panna Wikta (Spadkobierca, 1925). W 1926-34 kolejny raz w Bydgoszczy, grała: Wodziejowską (Spadkobierca, 1927), Królową (Cudowny pierścień, 1929), Oliwię (Wieczór Trzech Króli, 1930), Stenotypistkę (Japonka, 1930), Marynę (Wesele, 1932), a z tym zespołem w Gdańsku Zuzię (Damy i huzary, 1930). Na sez. 1934/35 zaangażowała się do T. Popularnego w Łodzi, we wrześniu 1935 występowała pod kier. A. Adamusa w Płocku. W 1935-37, jak podawała, należała do zespołu objazdowego T. Podolsko-Pokuckiego im. Moniuszki z siedzibą w Stanisławowie. W sez. 1937/38 w objazdach Zespołu Reduty grała Pannę de Rosieres (Lato w Nohant, 15 II-10 IV i 21 VII-14 VIII 1938), a w 1938/39 występowała z zespołem T. Ziem Centralno-Wschodnich, m.in. w Płocku (październik 1938).
Lata II wojny świat. przeżyła u krewnych na wsi pod Grójcem, gdzie pracowała jako pomoc domowa.
W sez. 1945/46 grała w T. Woj. Kieleckiego  w Dniu bez kłamstwa i Macierzyństwie panny Jadzi, w 1946/47 w T. Miejskim w Białymstoku: Wdowę (Ich czworo), Prudencję (Dama kameliowa), Panią Dudgeon (Uczeń diabla) i Milewską (Żabusia), w 1949/50 w T. Ziemi Opolskiej w Opolu, m.in. Matkę (Czarująca szewcowa). Od sez. 1950/51 do emerytury, na którą przeszłą w 1966 należała do zespołu T. im. Żeromskiego w Kielcach. Często obsadzana w latach 50., potem występowała coraz rzadziej. Grała drugoplanowe role charakterystyczne m.in.: Anielukie (Pieją koguty, 1950), Krężlową (Dwa tygodnie w ,,Raju”, 1952), Pannę Pluche (Nie igra się z miłością, 1953), Mariannę (Dom lalki, 1954); Małgorzatę (Ojciec), Podstolinę (Zbiegowie) 1955; Matkę (Klucz od przepaści, 1956), Eleonorę (Cyd, 1957), Zofię (Intryga i miłość, 1958), Głumową (I koń się potknie, 1959), Sabinę (Wysoka ściana, 1962), Matkę Stibora (Taka miłość, 1964).

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 M-Ż Warszawa 2016