tancerka;

Właściwie Alfreda Kleszcz  zamężna Koch. Była córką cukiernika Hieronima Kleszcza i Janiny z Rosiaków; żoną Tadeusza Dominika Kocha (ślub 25 II 1952 w Warszawie). W 1934 ukończyła Szkołę Baletową przy T. Wielkim w Warszawie; jako uczennica od 1929 brała udział w przedstawieniach operetkowych tego t., np. w Orfeuszu w piekle (1930), Giuditcie (1934) i baletowych, m.in. w Jeziorze łabędzim (1930), Płomiennym ptaku (1931); Panu Twardowskim, Tańcach wschodnich i Chopinianach – 1932; Zalotach ułańskich, Obrazku sprzed stu laty, Na kwaterze, Weselu w Ojcowie – 1933; Świteziance, Weselu na wsi – 1934. Obsadzano ją w scenach i tańcach zbiorowych, takich jak góralski, krakowiak, mazur. W końcu 1934 została zaangażowana do Baletu Polskiego F. Parnella i występowała w tym zespole od pierwszych przedstawień 30 I i 1 II 1935 w t. Wielka Rewia w Warszawie, do 1937. Brała udział w objazdach zespołu, zarówno po kraju, jak i za granicą, m.in. kilkakrotnie we Francji, Niemczech, Włoszech, Szwajcarii, a także w Anglii, Belgii, Holandii. Tańczyła w miniaturach baletowych układu Parnella: Dożynki, Lajkonik zwierzyniecki, Krakowiak, Wesele łowieckie, Trojak, w Walcu wiedeńskim, który ,,miał  wiele powabu w pełnym polotu wykonaniu m.in. Kleszczówny” (H.Liński). W sez. 1938/39 występowała w Warszawie w t. Wielka Rewia, gdzie wg niego ,,popisywała się precyzyjną techniką klasyczną”, m.in. w programach Dla Ciebie,Warszawo, Naprzód marsz, Raj kobiet (Colombina, Zakochana, Niewolnica, Marsjanka), Szukamy gwiazd, a od kwietnia do początku września 1939 w kabarecie Ali Baba, powołanym przez Tow. Teatrów Rewiowych, którego była współzałożycielką (Sezonie otwórz się !, Orzeł czy Rzeszka, Pakty i fakty). W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej pracowała w 1940-42 jako kelnerka w ,,Café Club”, w grudniu 1942 występowała w jawnym t. Maska w rewii Gwiazdy na Gwiazdkę, a od lipca 1943, do wybuchu powstania warszawskiego, była solistką baletu w jawnym t. Rozmaitości Jar; tańczyła w Rose Marie, Fra Diavolo i w widowisku Sen nocy lipcowej, granym później także w Krakowie. Po wojnie za występy te została ukarana przez Komisję Weryfikacyjną ZASP-u. W 1945, z grupą baletową L. Wójcikowskiego, występowała np. w Krakowie, Łodzi. W 1945-47 tańczyła w programach składanych w Praskim T. Rewii w Warszawie. W 1947-54 była solistką baletu w warsz. T. Nowym, tańczyła w scenach baletowych w komediach, farsach i operetkach, takich, jak: Wesele Figara, Słomkowy kapelusz, Jadzia wdowa, Dom otwarty, Zemsta nietoperza, Zielony Gil, niekiedy grała niewielkie role, np. Marysię (Milionowe jajko, 1951). W prem. Halki na scenie warsz. Opery 31 V 1953 wystąpiła w tańcach zespołowych, a od pocz. 1954 należała do zespołu solistek baletu Opery; tańczyła np. jedną z Dziewcząt z karczmy (Romeo i Julia,1954), a w tańcu hiszpańskim w Jeziorze łabędzim (1956), wyróżniała się ,,temperamentem i zacięciem charakterystycznym” (T. Wysocka). Była też jedną z Bachantek w scenach baletowych Hrabiny (1956), wykonywała taniec cygański i mazurek w Panu Twardowskim (1957). Na emeryturę przeszła 31 XII 1961.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017