śpiewak, reżyser;

Właściwie Władysław Marszałek .Był synem Jana Marszałka, urzędnika, i Marii z domu Prachotek. Po ukończeniu gimn. w Krakowie rozpoczął studia prawnicze na Uniw. Jagiell. pracując równocześnie jako urzędnik. Powołany do rocznej służby wojskowej, ze względów politycznych musiał uciekać za granicę, posługując się paszportem przyja­ciela Kazimierza Czarneckiego, po którego śmierci w 1916 przybrał to nazwisko. Kilka miesięcy spędził w jednym z klasztorów rzymskich, potem studiował historię sztuki w Paryżu i chemię w Zurychu. Śpiewu zaczął się uczyć w 1911 u J. Reszkego w Paryżu. Na dalsze studia wyjechał do Mediolanu. Debiutował w 1914 śpiewając tenorową partię Księcia (Rigoletto) w San Remo. Potem śpiewał w wielu miastach włos., jak np. Reggio di Calabria, Pesaro, Lucca, Pistoia, Siena, Ferrara, Modena, Verona, Livorno. W 1918 został zaangażowany do opery w Palermo, gdzie wy­stępował w repertuarze tenora dramatycznego. W tym samym roku przeniósł się do Rzymu; śpiewał tu m.in. Pinkertona (Madame Butterfly), Księcia (Rigoletto), Radamesa (Aida). Przewlekła choroba przerwała jego karierę w 1922. W 1923 powrócił do Polski, 24 IV oraz 6 VI wystąpił na scenie T. Wielkiego w Warszawie w partii Rudolfa (Cyganeria), a 7 VI jako Turiddu (Rycerskość wieśniacza). Na sez. 1923/24 został zaanga­żowany do opery pozn. i występował tam do 1929. Śpiewał w trzydziestu pięciu operach, m.in. partie Raula (Hugonoci), Domana (Legenda Bałtyku), Otella (Otello), Dalibora (Dalibor), Stefana (Straszny dwór), Lohengrina (Lohengrin), Tannhausera (Tannhauser), Samsona (Samson i Dalila). W 1925 został zaproszony na występy do La Scali w czasie jej pobytu w Buenos Ai­res. W sez. 1929/30 śpiewał w Barcelonie partię Dymitra (Borys Godunow) oraz występował gościnnie w T. Wielkim w Warszawie i w T. Polskim w Katowicach. W 1931 śpiewał Kalafa (Turandot) w Belgradzie i występował w operze lwow. (zaangażowany na sez. 1930/ 31). We Lwowie śpiewał również partię św. Franciszka w oratorium M. Sołtysa Ver sacrum. Współczesny recenzent pisał o jego występie: „Wątpię, czy prędko znajdzie się artysta mogący dać tyle wyrazu, przejęcia, zabarwienia swemu głosowi, co brzmiało w pięknym i olbrzymim tenorze p. Czarneckiego”. W 1934 znowu występował we Lwowie, w 1935 w Poznaniu, w 1937 w Warszawie i we Lwowie, w 1938 we Lwowie (prawdo­podobnie był zaangażowany w operze lwow. do 1939). Od wybuchu II wojny świat. do 1945 przebywał w Ja­rosławiu. W 1945-47 występował w Operze Poznańskiej. W 1947 objął klasę śpiewu w szkole operowej, a potem w PWSM w Poznaniu. W 1960 przeszedł na emeryturę. Tłumaczył również libretta operowe, m.in. do nast. oper: Otello, Turandot, Gioconda, Bastien i Bastienne.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973