aktorka;

Właściwie Halina Wanda Bnińska. Debiutowała w sez. 1913/14 w T. No­woczesnym w Warszawie, następnie występowała w 1915-16 w T. Małym, w 1916-19 w T. Letnim. Z naj­większym powodzeniem grała w lekkich komediach i farsach, do czego predestynowały ją oryginalna uroda i wdzięk. P. Owerłło pisał, że była to „aktorka o ładnych oczach i pięknej dykcji”. Grała m.in. takie role jak: Ewa (Dama do towarzystwa), Emma Nilson (Złoty in­teres), Teresa (Król), Filomena (Kościuszko pod Racła­wicami), Genowefa (Rezerwista). Równocześnie zdo­była rozgłos występami w filmach, m.in. Ochrana warszawska i jej tajemnice (1916), Carska faworyta (1918), Ludzie bez jutra (1921).
W 1919 wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie urządzała koncerty i przedstawienia w środowiskach emigracyjnych; dzięki nim zebrała ok. miliona dolarów na rzecz pol. „pożyczki odrodzenia”. Wystąpiła także w T. Ludowym w Nowym Jorku oraz na kon­certach w tamtejszym uniwersytecie. W 1920 próbo­wała grać w języku ang. w Princess Theatre. W 1922 przyjechała do kraju, aby zorganizować zespół baleto­wy, z którym zamierzała propagować sztukę i tańce pol. w Ameryce, jednak nie zdołała tego zrealizować. Powróciwszy do Ameryki grała w pol. wersjach filmów amerykańskich i prowadziła agencję koncertowo-teatralną. W 1930 brała udział w przedstawieniach pol. w Paryżu, a w 1931 śpiewała na recitalu w Londynie.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973