Rakowiecki Zbigniew

Zbigniew Rakowiecki (Program teatralny Ekstra fajowa ferajna ulowa Teatr Złoy Ul Warszawa ) Encyklopediateatru
Rakowiecki Zbigniew
Data urodzenia:
1913-06-14 Łask
Data śmierci:
1944-08-05 Warszawa

aktor;

Właściwe Zbigniew Lech Henryk Rakowiecki herbu Rola, syn notariusza Bronisława Antoniego Rakowieckiego (1869-27 XI 1949?) i Janiny Władysławy z Grochowickich (1885-21 X 1931). Uczęszczał do Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego przy ul. Smolnej 30 w Warszawie oraz do Sanatoryjnego Gimnazjum Koedukacyjnego im. bł. Ładysława z Gielniowa w Zakopanem, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. Za namową ojca Zbigniew wrócił do Warszawy i rozpoczął studia w Szkole Nauk Politycznych, aby w przyszłości tak jak on zostać cenionym prawnikiem (informacje o studiach Zbyszka w Akademii Sztuk Pięknych i na Politechnice Warszawskiej nie znajdują potwierdzenia w archiwach tych uczelni).

Od ok.1933 występował w chórze rewelersów w t. 8.30. W tym samym roku zdał egzamin aktorski ZASP-u. Przed egzaminem zadebiutował w roli oficera marynarki w operetce Szczęśliwej podróży w t. 8.30. Oficjalny debiut miał miejsce 27 V I 1933 w partii Toma w operetce No, no, Nanette. Do 1939 roku występował na wielu scenach stołecznych teatrów i kabaretów; T. na Kredytowej (1935), t. Hollywood (1935), Cyrulik Warszawski , Wielka Rewia (1936), t. 8.15 (1936-1938), t. Ali-Baba (1939) W sez. 1938/1939 był aktorem T. Ateneum w Warszawie.

W 1933-39 grał też kilka ról w filmach, zyskując ogromną popularność; m.in: Fredek uszczęśliwia świat (1936), Papa się żeni (1936), Ja tu rządzę (1939). Podczas II wojny świat. występował w 1941-44 w jaw­nym T. Komedia, a także w teatrzykach: Złoty Ul, Nowości, Maska, Miniatury, Figaro. Równocześnie należał do Armii Krajowej; zginął rozstrzelany za udział w powstaniu warszawskim. Wg ówczesnej recenzji cechowała go zawsze „natu­ralność, szczerość humoru, wdzięk tańca”. Wg W. Filliera „to nie był śpiewak, który potrafił także grać, ale aktor, który potrafił także zaśpiewać”. Występował najczęściej w operetkach, w takich partiach jak: Zby­szek (Jacht miłości), Antoni (Hotel Imperial), Boni (Księżniczka czardasza), Hubert (Cnotliwa Zuzanna). Grał m.in. Almavivę (Cyrulik sewilski), Gustawa (Ślu­by panieńskie), Armanda (Dama kameliowa).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Informacje biograficzne: https://www.facebook.com/MarekosBlog/?ref=page_internal

 


Źródła:
1)

aktor;

Właściwe Zbigniew Lech Henryk Rakowiecki herbu Rola, syn notariusza Bronisława Antoniego Rakowieckiego (1869-27 XI 1949?) i Janiny Władysławy z Grochowickich (1885-21 X 1931). Uczęszczał do Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego przy ul. Smolnej 30 w Warszawie oraz do Sanatoryjnego Gimnazjum Koedukacyjnego im. bł. Ładysława z Gielniowa w Zakopanem, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. Za namową ojca Zbigniew wrócił do Warszawy i rozpoczął studia w Szkole Nauk Politycznych, aby w przyszłości tak jak on zostać cenionym prawnikiem (informacje o studiach Zbyszka w Akademii Sztuk Pięknych i na Politechnice Warszawskiej nie znajdują potwierdzenia w archiwach tych uczelni).

Od ok.1933 występował w chórze rewelersów w t. 8.30. W tym samym roku zdał egzamin aktorski ZASP-u. Przed egzaminem zadebiutował w roli oficera marynarki w operetce Szczęśliwej podróży w t. 8.30. Oficjalny debiut miał miejsce 27 V I 1933 w partii Toma w operetce No, no, Nanette. Do 1939 roku występował na wielu scenach stołecznych teatrów i kabaretów; T. na Kredytowej (1935), t. Hollywood (1935), Cyrulik Warszawski , Wielka Rewia (1936), t. 8.15 (1936-1938), t. Ali-Baba (1939) W sez. 1938/1939 był aktorem T. Ateneum w Warszawie.

W 1933-39 grał też kilka ról w filmach, zyskując ogromną popularność; m.in: Fredek uszczęśliwia świat (1936), Papa się żeni (1936), Ja tu rządzę (1939). Podczas II wojny świat. występował w 1941-44 w jaw­nym T. Komedia, a także w teatrzykach: Złoty Ul, Nowości, Maska, Miniatury, Figaro. Równocześnie należał do Armii Krajowej; zginął rozstrzelany za udział w powstaniu warszawskim. Wg ówczesnej recenzji cechowała go zawsze „natu­ralność, szczerość humoru, wdzięk tańca”. Wg W. Filliera „to nie był śpiewak, który potrafił także grać, ale aktor, który potrafił także zaśpiewać”. Występował najczęściej w operetkach, w takich partiach jak: Zby­szek (Jacht miłości), Antoni (Hotel Imperial), Boni (Księżniczka czardasza), Hubert (Cnotliwa Zuzanna). Grał m.in. Almavivę (Cyrulik sewilski), Gustawa (Ślu­by panieńskie), Armanda (Dama kameliowa).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Informacje biograficzne: https://www.facebook.com/MarekosBlog/?ref=page_internal

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *