Data urodzenia:
1887-04-22 Miedzeszyn
Data śmierci:
1946-04-24 Łódź
aktorka;
Właściwie Alina Zofia Paulina z Jaxa-Dębickich, pseud. A.Gryficz, l°v. Mielewska, 2°v. Grohman (22 IV 1887 Miedzeszyn k. Warszawy – 24 IV 1946 Łódź), aktorka. Była córką Eugeniusza Dębickiego i Wandy z Baczyńskich, żoną Andrzeja Mielewskiego. Pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Po ukończeniu pensji sióstr Wizytek w Warszawie zerwała z rodziną i przygotowywała się do zawodu aktorskiego pod kier. J. Śliwickiego. Debiutowała (pod pseud. Gryficz) 17 IX 1908 w t. łódz. w roli Maryny (Wesele). Grała tu następnie pod dyr. A. Zelwerowicza przez dwa sezony. W czerwcu 1909 występowała w T. Małym w Warszawie w roli Infantki (Cyd). W 1910-13 występowała w łódz. T. Popularnym pod dyr. A. Mielewskiego. Poślubiwszy go w tym okresie zaczęła używać na scenie także nazwiska Gryficz-Mielewska. W 1913-17 (do stycznia 1917) należała do zespołu T. im. Słowackiego w Krakowie. Potem przeniosła się do Warszawy i występowała najpierw w T. Nowoczesnym, a następnie w T. Letnim i krótko w T. Rozmaitości (w sez. 1919/20). W 1920 przeszła do zespołu T. Polskiego i T. Małego, gdzie grała przez dwa sezony (1920/21 i 1921/22). W tym okresie występowała też w kilku filmach niem. produkcji wytwórni UFA w Berlinie, m.in. w Braciach Karamazow, Tragedii mocnego człowieka i Madame de Trocadero. Grała też w pol. filmie Lokaj (1919). W 1922 wyszła za mąż za łódz. przemysłowca Leona Grohmana i opuściła scenę na zawsze.
W czasie krótkiej, ale błyskotliwej kariery odniosła wiele sukcesów, przede wszystkim w rolach amantek we współczesnym repertuarze komediowym. Krytycy chwalili jej „swobodę, naturalność i wdzięk”, szczególną przydatność w komedii salonowej ze względu na „kobiecość, umiejętność prowadzenia dialogu, wytworność dykcji i gestu obok smaku w toaletach” oraz „rzadko spotykaną urodę” (A. Grzymała-Siedlecki). W repertuarze farsowym celowała w rolach uwodzicielek i kokietek. Ważniejsze role: Matylda Ricetti (Cierpki owoc), Monna (Ósma żona Sinobrodego), Mery (Szał), Amelia Tichard (Oj, mężczyźni, mężczyźni), Marta (Król), Natalia (Gęsi i gąski), Zuzanna Serignan (Awantura), Dora Dellenny (Pierwsza sztuka Fanny), Margrabina Prie (Maria Leszczyńska), Infantka (Cyd), Maryna (Wesele), Podlotek (Wojna podczas pokoju).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktorka;
Właściwie Alina Zofia Paulina z Jaxa-Dębickich, pseud. A.Gryficz, l°v. Mielewska, 2°v. Grohman (22 IV 1887 Miedzeszyn k. Warszawy – 24 IV 1946 Łódź), aktorka. Była córką Eugeniusza Dębickiego i Wandy z Baczyńskich, żoną Andrzeja Mielewskiego. Pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Po ukończeniu pensji sióstr Wizytek w Warszawie zerwała z rodziną i przygotowywała się do zawodu aktorskiego pod kier. J. Śliwickiego. Debiutowała (pod pseud. Gryficz) 17 IX 1908 w t. łódz. w roli Maryny (Wesele). Grała tu następnie pod dyr. A. Zelwerowicza przez dwa sezony. W czerwcu 1909 występowała w T. Małym w Warszawie w roli Infantki (Cyd). W 1910-13 występowała w łódz. T. Popularnym pod dyr. A. Mielewskiego. Poślubiwszy go w tym okresie zaczęła używać na scenie także nazwiska Gryficz-Mielewska. W 1913-17 (do stycznia 1917) należała do zespołu T. im. Słowackiego w Krakowie. Potem przeniosła się do Warszawy i występowała najpierw w T. Nowoczesnym, a następnie w T. Letnim i krótko w T. Rozmaitości (w sez. 1919/20). W 1920 przeszła do zespołu T. Polskiego i T. Małego, gdzie grała przez dwa sezony (1920/21 i 1921/22). W tym okresie występowała też w kilku filmach niem. produkcji wytwórni UFA w Berlinie, m.in. w Braciach Karamazow, Tragedii mocnego człowieka i Madame de Trocadero. Grała też w pol. filmie Lokaj (1919). W 1922 wyszła za mąż za łódz. przemysłowca Leona Grohmana i opuściła scenę na zawsze.
W czasie krótkiej, ale błyskotliwej kariery odniosła wiele sukcesów, przede wszystkim w rolach amantek we współczesnym repertuarze komediowym. Krytycy chwalili jej „swobodę, naturalność i wdzięk”, szczególną przydatność w komedii salonowej ze względu na „kobiecość, umiejętność prowadzenia dialogu, wytworność dykcji i gestu obok smaku w toaletach” oraz „rzadko spotykaną urodę” (A. Grzymała-Siedlecki). W repertuarze farsowym celowała w rolach uwodzicielek i kokietek. Ważniejsze role: Matylda Ricetti (Cierpki owoc), Monna (Ósma żona Sinobrodego), Mery (Szał), Amelia Tichard (Oj, mężczyźni, mężczyźni), Marta (Król), Natalia (Gęsi i gąski), Zuzanna Serignan (Awantura), Dora Dellenny (Pierwsza sztuka Fanny), Margrabina Prie (Maria Leszczyńska), Infantka (Cyd), Maryna (Wesele), Podlotek (Wojna podczas pokoju).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
