Data urodzenia:
1893-08-25 Warszawa
Data śmierci:
1965-11-18 Poznań
aktor, reżyser;
Był synem Konstantego Ludwika O. i Edwardy Stefanii z Żeńczykowskich, mężem aktorki Marii Bąbolskiej. Ukończył szkołę realną M. Rychłowskiego w Warszawie, a w 1913 Klasę Dramatyczną przy Warsz. Tow. Muzycznym, gdzie był uczniem M. Frenkla, T. Rolanda, J. Śliwickiego i B. Ładnowskiego. Debiutował w T. Popularnym w Łodzi, w sez. 1913/14 występował tam w T. Miejskim, w 1914 w t. wileńskim. Następnie przeniósł się do Kijowa i grał do 1918 w T. Polskim. W 1918 wrócił do Warszawy i występował w t. Mozaika, w sez. 1918/19 w T. Małym, w 1919-21 w t. Bagatela w Krakowie, 1921-25 w T. Miejskich we Lwowie. Tutaj zaczął reżyserować. W sez. 1925/26 był aktorem i reżyserem w T. Polskim w Poznaniu, w 1926-29 znowu w T. Miejskich we Lwowie, w sez. 1929-30 w T. Miejskim w Toruniu, w 1930-32 w T. Miejskich w Łodzi. W 1932-37 był aktorem, reżyserem i kierownikiem objazdów w Reducie. W tym okresie ożenił się z aktorką Marią Bąbolską. W 1937-39 należał do kierownictwa zespołu objazdowego, który przyjął nazwę T. Ziem Centralno-Wschodnich. Okres II wojny świat. spędził w Warszawie. Po powstaniu warsz. został wywieziony do Pruszkowa, potem do wsi Siedlec pod Krakowem. W 1945-48 występował w T. Kameralnym TUR w Krakowie. W sez. 1948/49 w T. Wybrzeże w Gdańsku był aktorem, reżyserem i kierownikiem scen w Sopocie i we Wrzeszczu. Od 1949 do końca życia był aktorem i reżyserem T. Polskiego w Poznaniu. 6 IX 1964 obchodził tu jubileusz pięćdziesięciolecia pracy grając rolę Ciaputkiewicza (Grube ryby). Przez długi czas grywał amantów; potem role dram. i komediowe. T. Kwiatkowski pisał o jego występach w Krakowie: „Wszystkie te role były pełne umiaru, dyskrecji, niesłychanie estetyczne i z pełną kulturą aktorską odtworzone”. Grał m.in. Wacława (Zemsta), Zbigniewa (Mazepa), Frania (Szczęście Frania), Bolingbroke’a (Szklanka wody), Fryderyka (Fryderyk Wielki), Millera (Intryga i miłość), Osbornę’a (Kres wędrówki), Poloniusza (Hamlet), Radosta (Śluby panieńskie). Reżyserował m.in. Spadkobiercę, Zemstę, Męża i żonę, Lato w Nohant, Henryka IV.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktor, reżyser;
Był synem Konstantego Ludwika O. i Edwardy Stefanii z Żeńczykowskich, mężem aktorki Marii Bąbolskiej. Ukończył szkołę realną M. Rychłowskiego w Warszawie, a w 1913 Klasę Dramatyczną przy Warsz. Tow. Muzycznym, gdzie był uczniem M. Frenkla, T. Rolanda, J. Śliwickiego i B. Ładnowskiego. Debiutował w T. Popularnym w Łodzi, w sez. 1913/14 występował tam w T. Miejskim, w 1914 w t. wileńskim. Następnie przeniósł się do Kijowa i grał do 1918 w T. Polskim. W 1918 wrócił do Warszawy i występował w t. Mozaika, w sez. 1918/19 w T. Małym, w 1919-21 w t. Bagatela w Krakowie, 1921-25 w T. Miejskich we Lwowie. Tutaj zaczął reżyserować. W sez. 1925/26 był aktorem i reżyserem w T. Polskim w Poznaniu, w 1926-29 znowu w T. Miejskich we Lwowie, w sez. 1929-30 w T. Miejskim w Toruniu, w 1930-32 w T. Miejskich w Łodzi. W 1932-37 był aktorem, reżyserem i kierownikiem objazdów w Reducie. W tym okresie ożenił się z aktorką Marią Bąbolską. W 1937-39 należał do kierownictwa zespołu objazdowego, który przyjął nazwę T. Ziem Centralno-Wschodnich. Okres II wojny świat. spędził w Warszawie. Po powstaniu warsz. został wywieziony do Pruszkowa, potem do wsi Siedlec pod Krakowem. W 1945-48 występował w T. Kameralnym TUR w Krakowie. W sez. 1948/49 w T. Wybrzeże w Gdańsku był aktorem, reżyserem i kierownikiem scen w Sopocie i we Wrzeszczu. Od 1949 do końca życia był aktorem i reżyserem T. Polskiego w Poznaniu. 6 IX 1964 obchodził tu jubileusz pięćdziesięciolecia pracy grając rolę Ciaputkiewicza (Grube ryby). Przez długi czas grywał amantów; potem role dram. i komediowe. T. Kwiatkowski pisał o jego występach w Krakowie: „Wszystkie te role były pełne umiaru, dyskrecji, niesłychanie estetyczne i z pełną kulturą aktorską odtworzone”. Grał m.in. Wacława (Zemsta), Zbigniewa (Mazepa), Frania (Szczęście Frania), Bolingbroke’a (Szklanka wody), Fryderyka (Fryderyk Wielki), Millera (Intryga i miłość), Osbornę’a (Kres wędrówki), Poloniusza (Hamlet), Radosta (Śluby panieńskie). Reżyserował m.in. Spadkobiercę, Zemstę, Męża i żonę, Lato w Nohant, Henryka IV.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973