aktorka;

Właściwie Maria Anna Zarębińska  1°v. Kornacka, 2°v. Broniewska. Matka aktorki Marii Broniewskiej-Pijanowskiej.  Po ukończeniu gimn. w Kielcach uczyła się aktorstwa w Instytucie Reduty (1924-26), a potem występowała w T. Reduta (1926-29). W sez. 1929/30 należała do zespołu T. Polskiego w Ka­towicach, potem występowała w Radomiu, w 1932 w warsz. T. Ateneum, w sez. 1932/33 w T. Polskim, w 1933 w T. Kameralnym, w sez. 1933/34 w T. Nowa Komedia, w 1934/35 w T. Aktora, w 1936 T. Małym, 1937 w Naszym Teatrze na scenie T. Letniego, w sez. 1937/38 w T. Polskim i w 1939 w T. Małym w Warsza­wie. Po wybuchu II wojny świat. znalazła się wraz z po­etą W. Broniewskim, (z którym związała się w 1938) we Lwowie i występowała w miejscowym T. Polskim do 1941, potem wróciła do Warszawy. Tu pracowała po­czątkowo jako kelnerka. W 1943 została aresztowana i zesłana do Oświęcimia, potem do obozu w Altenberg, gdzie organizowała przedstawienia teatralne. Po pow­rocie do kraju została na sez. 1945/46 zaangażowana do T. Wojska Polskiego w Łodzi i występowała w tym t. także w sez. 1946/47. Wkrótce jednak w związku z po­garszającym się stanem zdrowia musiała scenę opuścić. Była aktorką posiadającą dobre warunki zewnętrzne i dużo wdzięku. Grała m.in. Klarę (Śluby panieńskie), Joasa (Sędziowie), Zosię (Damy i huzary), Melę (Mo­ralność pani Dulskiej), Maliczewską (Panna Maliczewska). W okresie międzywojennym kilkukrotnie wystąpiła w filmie (Młody las, 1934), (Granica, 1938). Była autorką nowel, które ogłoszono po jej śmierci (w 1948) pt. „Opowiadania oświęcimskie”.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973