aktorka;
Właściwie Jadwiga Zaklicka, zamężna Trzcińska. Była córką Jana Z. i Anny z Hroszczenków, żoną Teofila Trzcińskiego. Uczyła się w gimn. w Kijowie, a następnie w Krakowie. W 1923 ukończyła krak. Miejską Szkołę Dramatyczną (na popisie uczniów w czerwcu grała Mariannę we fragm. Świętoszka). Od 1923 do 1926 występowała w T. Miejskim im. Słowackiego w Krakowie; debiutowała na tej scenie 22 IX 1923 w roli Mary March (Okna). W 1924 wyszła za dyr. t. krak. Teofila Trzcińskiego, na scenie używała jednak zawsze nazwiska panieńskiego. W sez. 1926/27 występowała w T. Narodowym w Warszawie, w sez. 1927/28 w T. Miejskich we Lwowie, w 1929-32 znowu w T. im. Słowackiego w Krakowie, od maja 1932 gościnnie w T. Polskim w Poznaniu, we wrześniu tego roku w T. Miejskim w Bydgoszczy, w sez. 1932/33 w T. Polskim w Poznaniu. Potem grała gościnnie: w maju 1933 w Wilnie, w lipcu tego roku w T. Małym w Warszawie, a w sez. 1933/34 na scenach Bydgoszczy, Grudziądza i Gdańska. W sez. 1934/35 występowała w T. Nowym w Poznaniu, w lipcu 1935 w T. Kameralnym w Warszawie, w sez. 1935/36 w T. Miejskim w Łodzi, w sez. 1936/37 w T. Nowym w Poznaniu, w 1937 w Toruniu, a w 1937-39 w T. Letnim w Warszawie. Występowała w tym okresie gościnnie, m.in. w 1938 w Wilnie (luty), w Poznaniu (czerwiec). Okres okupacji niem. podczas II wojny świat. spędziła w Warszawie, gdzie pracowała jako kelnerka w kawiarni „U aktorek”. Po powstaniu warsz. znalazła się w Krakowie i tu po wyzwoleniu podjęła pracę w T. im. Słowackiego; już w pierwszym przedstawieniu 19 II 1945 grała rolę Smugoniowej (Uciekła mi przepióreczka), a następnie m.in. rolę tyt. w Antygonie Sofoklesa. W sez. 1945/46 występowała w T. Miejskim we Wrocławiu, potem gościnnie na wielu scenach pol., m.in. w Szczecinie (lato 1946), Katowicach, Kielcach (1947), Wrocławiu (T. Popularny, maj 1947), Krakowie (T. Powszechny TUR, grudzień 1947), Poznaniu (T. Polski, marzec 1948), Warszawie (T. Klasyczny, sez. 1948/49), Gdańsku, Rzeszowie. W 1951-54 występowała w Warszawie ( w T. Nowym), a od 1954 w Krakowie, początkowo w T. im. Słowackiego, a od 1955 do końca sez. 1962/63 w Starym Teatrze. Była aktorką popularną i lubianą, szczególnie ze względu na liczne występy gościnne w wielu miastach. Obdarzona bardzo dobrymi warunkami zewnętrznymi (drobna, o zgrabnej sylwetce, twarzy ładnej), była pełna wdzięku, miała też doskonałą dykcję. Grała z równym powodzeniem role dram. jak i komediowe w repertuarze klasycznym i współczesnym. Do popisowych jej ról, wielokrotnie powtarzanych na występach gościnnych należały przede wszystkim: Roxy (Roxy), Zuzia (Mysz kościelna), Joanna Vaubernier (Wesele pani Dubarry) i Królowa Anna (Szklanka wody). Inne ważniejsze role: Joanna (Święta Joanna), Infantka (Cyd), Feniksana (Książę Niezłomny), Beatrice (Wiele hałasu o nic), Klara (Śluby panieńskie), Anusia (Szkoła żon), Minnie (Dziewczyna i hipopotam), Dżimbi (Dżimbi), a z ostatnich lat pracy, m.in. Beliza (Uczone białogłowy), Linda Loman (Śmierć komiwojażera), Lady Brittomart (Major Barbara) – ostatnia rola.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973