tancerka, aktorka;

Właściwie Nina Heller-Wilińska, zamężna Statkiewicz. Była córką Aleksandra Wilińskiego (właśc. nazwisko Heller), dyrygenta i kompozytora  i śpiewaczki Aleksandry von Hildebrandt, żoną Leona Pietraszkiewicza (ślub 30 VII 1936 w Warszawie): po wojnie towarzyszką życia aktora Kazimierza Pawłowskiego, potem żoną Jana Stankiewicza (ślub 2 XII 1950 w Szczecinie); matką aktora Wojciecha Wilińskiego. W 1918 przybyła z rodziną do Polski. Już od najmłodszych lat występowała na scenie, najczęściej boku ojca w przedstawieniach dla dzieci, np. w 1921 w Wilnie w roli tyt. w Czerwonym Kapturku Or-Ota. Przez pewien czas uczyła się tańca w szkole baletowej K. Łobojki w Warszawie. W 1924-28 była gwiazdka wędrownego teatrzyku B. Hertza i W. Tatarkiewiczówny, z siedzibą w Warszawie, którego prem. odbywały się pocz. w warsz. T. im. Fredry, nast. w T. Nowości. Z t. tym występowała m.in. w Krakowie. Lwowie, Lublinie, Poznaniu, Lodzi i Wilnie: grała nadal w Czerwonym Kapturku oraz główne role w Kocie w butach, Tomciu Paluchu; tańczyła w kompozycjach ojca, np. Taniec motyla,Taniec z lalką, recytowała. Brała udział w wielu programach t. rewiowych i operetkowych: w Wilnie w t. Kakadu (1926-27), w Warszawie w t. Nietoperz (1927), Hollywood (1929; z t tym w maju 1930 w Płocku), Morskim Oku (1929), Chochliku (1929), Dolinie Szwajcarskiej (1930), często u boku ojca. W 1930 występowała także w T. dla Dzieci pod kier. T. Ortyma, w Warszawie oraz w innych miastach, np. Kaliszu, Płocku i Bydgoszczy, grała m.in. tyt rolę w Kopciuszka (adapt. Ortyma). Od 1928 nagrywała płyty z utworami dla dzieci w wytwórni Syrena Record. W sez. 1930/31 występowała w T. Miejskim w Toruniu i tutaj powierzono jej po raz pierwszy rolę w repertuarze dram. – odpowiadającą jej wiekowi Julię (Romeo i Julia), ale był to ,,eksperyment artystyczny za ryzykowny” (cyt. za Kwaskowskim). W sez. 1931/32 była w zespole T. Polskiego w Bydgoszczy, w 1932/33 występowała w t. warsz.: kinoteatrze Colosseum (1932), restauracji ,,Savoy” (1933), t. Casanova (1933). T. im. Zapolskiej w roli Soni (Carewicz, kwiecień 1933). W listopadzie 1932 z niewielkim zespołem grała w Płocku, w 1933/34 występowała w Wilnie w T.Miejskich oraz w rewiowym kinoteatrze Rozmaitości. W 1933 zdała aktorski egzamin ZASP-u. W 1935-37 grała w T.Miejskich we Lwowie,w 1937-39 w T. Miejskich w Lodzi. W latach 20., jako tzw. ,,cudowne dziecko”, była ulubienicą publiczności, grała też dziecięce role w filmach (m.in. Rywale, Orlę, Przedwiośnie). W latach 30. stała się popularną aktorką scen warsz, lwow. i łódzkich. Grala, na ogól w lekkim repertuarze: operetkach, komediach muz. rewiach. Miała dobre warunki scen, ale recenzenci zwracali uwagę na niedostatki w grze, wynikające z braku warsztatu aktorskiego. Przy okazji roli Doriny (Zgorszenie publiczne, Wilno 1934) napisano, że ,,ukazała się wreszcie we właściwej dla siebie roli, jej śniada opalona cera, duże czarne oczy i oryginalna, orientalna uroda pasują świetnie do roli egzotycznej tancerki, a impulsywność, żywość i temperament sceniczny młodej artystki znajdują doskonale pole do popisu w żywiołowych wybuchach oburzenia, gniewu i radości tej półdzikiej, zepsutej powodzeniem istoty, córki murzynki i białego” (Kurier Wileński). Podobała się w odpowiadającej jej uzdolnieniom i temperamentowi roli Peppiny (Moja siostra i ja 1934), którą grała w T. Letnim w Ogrodzie Bernardyńskim w Wilnie. ,,Bardzo wybitne zacięcie wodewilowe, co za plastyka mimiki, gestu i dykcji, gdyby jeszcze poddać wyszkoleniu jej materiał głosowy mogłaby okazać się siłą nieprzeciętną o uzdolnieniu wielostronnym” (Kurier Wileński). Jej role to m.in. w Toruniu: Mila (Wesele w Hollywood), Joanna (Przejściowe małżeństwo). Hrabianka (Słodka dziewczyna), Liza (Hrabina Marica), Lucy (Miss Europa) -1931; w Bydgoszczy: Hesia (Moralność pani Dulskie), Billie Moore (Broadway), Riquette (Wiktoria i jej huzar) – 1932; w Wilnie: Basia (Majster i czeladnik), tyt. Miriam-1933; we Lwowie: Felusia (Muzyka na ulicy), Marylou (Przygoda w Grand Hotelu)-1935: Daisy (Bal w Savoyu), Janka de Verneuil (Ładna historia), Dorotka (Spazmy modne), Helena (Kawiarenka), Mańcia (Na Łyczakowie) -1936: Zuzanna (Podwójna buchalteria), Flora (Ciotunia)-1937; w Łodzi: Anetka (Rozkoszna dziewczyna), Jadzia (Jadzia wdowa)-1937, Roksana (Cyrano de Bergerac), Mania (Królowa przedmieścia), Denise (Nitouche)-1938. Przed wybuchem II wojny świat. wróciła do Warszawy; 2 IX 1939 wzięła udział w programie Pakty i fakty w t. Ali Baba. Później, przez cały okres okupacji niem. występowała w jawnych t. warsz.: Nowości (1940-43), Stara Mewa (1940-41), Zloty Ul (1940-43), Komedia(1941), Maska (1941-44), Figaro (1941-43), Jar (1943), Melodia (1944). Po wojnie za te występy otrzymała surową naganę od władz ZASP-u. W 1945-46 grała w T. Miejskim w Częstochowie, a także w Wałbrzychu. W sez. 1958/59 zagrała w T. Muzycznym przy ul. Terespolskiej w Warszawie Jadzię (Jadzia wdowa), a w T. im. Węgierki w Białymstoku, Pannę Kuku (Bezimienna gwiazda) i Ciotunię (Kram z piosenkami). W 1960-63 występowała w Kramie z piosenkami w warsz. T. Ateneum, w 1968-71 jeździła po Polsce z zespołem M. Ćwiklińskiej i przedstawieniem Drzewa umierają stojąc, w którym grała Helenę.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 M-Ż Warszawa 2016