aktor, reżyser, dyr. teatru;

Właśc. W. Kowalski Był synem Juliana i Salomei Kowal­skich. Szkołę techniczną ukończył w Warszawie. Sztuki aktorskiej uczył się pod kier. R. Morozowicza. W 1902-05 występował w Lublinie, w 1905-11 w Sosnowcu, w sez. 1911/12 sam był dyr. zespołu objazdowego. W czasie I wojny świat. pracował jako technik drogo­wy. Od 1918 był reżyserem w T. Praskim w Warszawie, w 1923 głównym reżyserem, a 1924-26 kierownikiem artyst. tego teatru. W 1926 występował w T. Odrodzo­nym w Warszawie, 1927 w zespołach objazdowych, w sez. 1928/29 w T. Polskim w Warszawie, w sez. 1929/ 30 w T. Ludowym, w sez. 1930/31 w T. Miejskim w Lublinie. W 1932-39 pracował jako reżyser w T. Domu Żołnierza w Lublinie. Okres II wojny świat. spędził w Lublinie pracując fizycznie. W 1944-50 występował w t. lub. (23 IV 1949 obchodził tam jubileusz pięćdziesięcio­lecia pracy scen.), w 1950 w Świdnicy, a od 1951 do końca życia w Jeleniej Górze. Grał m.in. Niewolnika (Obrona Ksantypy), Thompsona (Szklanka wody), Og­rodnika (Świecznik), Dorożkarza (Ich czworo), Samue­la (Sędziowie), Rejenta (Zemsta), Majora (Damy i hu­zary).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973