Data urodzenia:
1886-08-26 Hamernia k. Rawy Ruskiej
Data śmierci:
1941-11-26 Lwów ( pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim )
aktor, śpiewak, reżyser;.
Właściwie Michał Stasiniewicz . Był synem Zygmunta i Józefy Stasiniewiczów. Po ukończeniu gimn. św. Anny w Krakowie i studiach aktorsko-wokalnych, zaczął występować w sez. 1909/10 w krak. T. Ludowym, m.in. w rolach Adolfa Strohlera (Kolega Crampton), Gendre’a (Joanna Grudzińska). W T. Ludowym w Krakowie grał do sierpnia 1912 (w 1911 także w T. Ludowym we Lwowie), następnie w 1912-13 znowu w lwowskim T. Ludowym. W sez. 1913/14 występował w T. Miejskim we Lwowie (latem 1913 i 1914 z zespołem opery i operetki lwow. w Krakowie), w 1914-16 w T. Polskim w Kijowie pod dyr. F. Rychłowskiego, w sez. 1916/17 tamże w zespole polskiej farsy i operetki w sali „Ogniwa” (od listopada 1916 był kierownikiem artyst. tego zespołu). Możliwe, że w Kijowie występował aż do 1918. Od grudnia 1918 grał we Lwowie, a w 1919 przez pewien okres w t. frontowym. Od 1919 do 1930 należał stale do zespołu T. Miejskich We Lwowie (występował najczęściej na scenach T. Nowości i T. Wielkiego); wystawiał tu we własnej reżyserii wiele operetek, wodewilów i rewii. W lipcu 1930 był z lwów. zespołem na występach w Krakowie, we wrześniu i październiku tego roku występował tamże w repertuarze komediowym w cyklu przedstawień popularnych w T. im. Słowackiego. Z kolei przeniósł się do Warszawy. Od marca 1931 występował i reżyserował w T. Nowości, w sez. 1931/32 (od grudnia 1931) w t. Morskie Oko, a od lipca do września 1932 znowu w T. Nowości (w tym okresie wraz z Z. Regro kierował tą sceną). W 1932-37 pracował w T. Lutnia w Wilnie (był nie tylko aktorem i reżyserem operetki, ale także współdyrektorem). Tu obchodził 1 II 1935 jubileusz dwudziestopięciolecia pracy scenicznej. W 1937-39 występował w T. Miejskim im. Rostworowskiego w Bydgoszczy, a w 1939-41 w Państw. Polskim T. Dramatycznym we Lwowie, gdzie zmarł nagle na serce. Był dobrym aktorem charakterystycznym, szczególnie lubianym w operetkach, farsach i komediach. Ważniejsze role: Książę Lippert-Weylersheim (Księżniczka czardasza), Kalchas (Piękna Helena), Pomarel (Cnotliwa Zuzanna), Żupan (Hrabina Marica), Temistokles (Lizystrata), Franke (Zemsta nietoperza), Baron de Gondremark (Życie paryskie), Generał (Manewry jesienne), Ali (Ormianin z Beyruthu), Crochard (Jej chłopczyk), Dr Safran (Całus i nic więcej), Charmeuille (Papa), Mrozik (Wesele Fonsia).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktor, śpiewak, reżyser;.
Właściwie Michał Stasiniewicz . Był synem Zygmunta i Józefy Stasiniewiczów. Po ukończeniu gimn. św. Anny w Krakowie i studiach aktorsko-wokalnych, zaczął występować w sez. 1909/10 w krak. T. Ludowym, m.in. w rolach Adolfa Strohlera (Kolega Crampton), Gendre’a (Joanna Grudzińska). W T. Ludowym w Krakowie grał do sierpnia 1912 (w 1911 także w T. Ludowym we Lwowie), następnie w 1912-13 znowu w lwowskim T. Ludowym. W sez. 1913/14 występował w T. Miejskim we Lwowie (latem 1913 i 1914 z zespołem opery i operetki lwow. w Krakowie), w 1914-16 w T. Polskim w Kijowie pod dyr. F. Rychłowskiego, w sez. 1916/17 tamże w zespole polskiej farsy i operetki w sali „Ogniwa” (od listopada 1916 był kierownikiem artyst. tego zespołu). Możliwe, że w Kijowie występował aż do 1918. Od grudnia 1918 grał we Lwowie, a w 1919 przez pewien okres w t. frontowym. Od 1919 do 1930 należał stale do zespołu T. Miejskich We Lwowie (występował najczęściej na scenach T. Nowości i T. Wielkiego); wystawiał tu we własnej reżyserii wiele operetek, wodewilów i rewii. W lipcu 1930 był z lwów. zespołem na występach w Krakowie, we wrześniu i październiku tego roku występował tamże w repertuarze komediowym w cyklu przedstawień popularnych w T. im. Słowackiego. Z kolei przeniósł się do Warszawy. Od marca 1931 występował i reżyserował w T. Nowości, w sez. 1931/32 (od grudnia 1931) w t. Morskie Oko, a od lipca do września 1932 znowu w T. Nowości (w tym okresie wraz z Z. Regro kierował tą sceną). W 1932-37 pracował w T. Lutnia w Wilnie (był nie tylko aktorem i reżyserem operetki, ale także współdyrektorem). Tu obchodził 1 II 1935 jubileusz dwudziestopięciolecia pracy scenicznej. W 1937-39 występował w T. Miejskim im. Rostworowskiego w Bydgoszczy, a w 1939-41 w Państw. Polskim T. Dramatycznym we Lwowie, gdzie zmarł nagle na serce. Był dobrym aktorem charakterystycznym, szczególnie lubianym w operetkach, farsach i komediach. Ważniejsze role: Książę Lippert-Weylersheim (Księżniczka czardasza), Kalchas (Piękna Helena), Pomarel (Cnotliwa Zuzanna), Żupan (Hrabina Marica), Temistokles (Lizystrata), Franke (Zemsta nietoperza), Baron de Gondremark (Życie paryskie), Generał (Manewry jesienne), Ali (Ormianin z Beyruthu), Crochard (Jej chłopczyk), Dr Safran (Całus i nic więcej), Charmeuille (Papa), Mrozik (Wesele Fonsia).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
