aktor, reżyser;

Byt synem Romana S. i Anny z domu Laube; mężem Lucyny z Maciejewskich. W 1924 ukończył w rodzinnym mieście szkołę powszechną, a później, pracujac fizycznie, gimn. wieczorowe. W 1931-34 studiował na Wydz. Sztuki Aktorskiej PIST-u w Warszawie. W 1934-36 występował w T. Miejskich w Wilnie w rolach: Dziennikarza (Firma), Księdza Władysława (O zmartwychwstanie), Kapłana (Król Edyp), Hibberta (Kres wędrówki), Tackletona (Świerszcz za kominem), Studenta (Cudzik i s-ka), Prokuratora Flinta (Kto zabił?). W 1936-38 w T. Polskim w Katowicach ponownie zagrał Flinta, a także b. dobrze ocenioną role Franka (Niespodzianka). W prasie pisano, że był ,,pełen wyrazu dramatycznego i szczerości, ogrzewającej gorącym uczuciem”, grał też: Przodownika (Wyzwolenie), Winicjusza (Ligia), Leonarda (Nie-Boska komedia), Zbyszka (Moralność pani Dulskiej), Komendanta Wilka (Gałązka rozmarynu). W sez. 1938/39 grał i reżyserował w T. Miejskim w Kaliszu. W ,,Gazecie Kaliskiej” pisano o nim: ,,kilkakrotnie nagrodzony za inscenizację i pomysły plastyczne, w Wilnie zdobył sobie sympatię i uznanie wykonaniem roli w sztuce O zmartwychwstanie”, a dalej większość jego ról, zarówno na scenie wil. jak katowickiej, określono mianem ,,popisowych”, np. pokazał ,,wysokiej klasy talent” jako jeden z tyt. Braci Lerche, a we własnej reż. kolejny raz, w roli Prokuratora Flinta. Reżyserował ponownie O zmartwychwstanie oraz Wczoraj, dziś jutro. W sez. 1939/40 miał przejść do zespołu T. Miejskich w Łodzi, co udaremnił wybuch II wojny światowej. Był oficerem AK, więźniem niem. obozów pracy. W 1944 znalazł się w Lublinie, gdzie we wrześniu i październiku t.r. występował w T. Zrzeszenia Aktorskiego pod kier. J. Klejera jako Henryk (Grube ryby), Smugoń (Uciekła mi przepióreczka) і Zbyszko (Moralność pani Dulskiej). Od 28 X 1944 był w T. Wojska Polskiego (po wcieleniu do niego zespołu Klejera) i w lutym 1945 brał udział w przedstawieniach Wesela w Krakowie i Katowicach (grał Ojca), a po przybyciu do Łodzi, od marca 1945 występował w roli Jaśka. Pozostał tu do końca sez. 1948/49, występował np. jako: Jonek (Krakowiacy i Górale), Pread (Profesja pani Warren), Narzeczony (Krwawe gody), George (Synowie), Aktor (Na dnie), a w warsz. filii tego t. pn. Placówka, zdaniem T. Brezy, bardzo dobrze zagrał Rivoira (Noce gniewu). W sez. 1949/50 przeniósł się do Warszawy, zaangażowany do zespołu nowo otwartego T. Narodowego i do końca 1951/52 grał znowu Jonka, Zawilca (Sułkowski), Michała (Odezwa na murze). W sez. 1952/53-1965/66 był aktorem T. Ateneum, wśród zagranych tu ról dobrze przyjęto, m. in. Gennara (Neapol, miasto milionerów, 1955), Juliusza Wronckiego (Melodramat, 1956), Mitcha (Tramwaj zwany pożądaniem, 1958), Archibalda (Murzyni, 1961), Ślimaka (Duże jasne, 1962), nie udała mu się rola Doktora (Lato, 1957). Od sez. 1966/67 do końca życia występował w T. Dramatycznym, gdzie wyróżniał się nawet w niewielkich rolach, np. w epizodycznej postaci Dyrektora więzienia (Brouart i nieporządek, 1966), jako Bazilski (Anegdoty prowincjonalne, 1975), zdaniem R. Szydłowskiego, pokazał ,,bardzo piękną, jakby z Czechowa wziętą postać starego skrzypka”, zaś W. Filler dostrzegł w nim ,,przekomicznie naszkicowaną karykaturkę prowincjonalnego muzykusa”; z kolei A. Grodzicki chwalił ,,precyzyjnie skreśloną” rolę Stróża Pachomonowa (Śmierć Tarelkina, 1975), a J. Ost ,,charakterystyczną, wyrazistą postać” Kanonika (U mety, 1976). Zagrał też Bernarda Krechtinga (Anabaptyści, 1967), Drugiego (Śmieszny staruszek, 1970), Eda Moshera (Przyjedzie na pewno, 1976) i Adama (Jak wam się podoba, 1980). W 1969 współpracował z T. Autorów Pokolenie pod kier. artyst. M. Dmochowskiego, w inaug. spektaklu Dni przestępnych: Szachy i Dzień orderu, zagrał rolę Hahna, oraz ze Stołeczną Estradą, np. w sez. 1969/70 występował w Placówce, w reż. Z. Koczanowicza. W sez. 1979/80 obchodził jubileusz 45-lecia pracy artystycznej. W 1958-77 wystąpił w ok. 30. spektaklach Teatru TV, np. jako: Dennis (Lipcowe tarapaty), Sheed (Kariera Artura Ui). Miał w dorobku aktorskim niewielkie role w ok. 30. filmach i serialach telew., z których warto wymienić film Miś. W popularnej powieści radiowej W Jezioranach grał przez wiele lat Ludwika Janiaka.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 M-Ż Warszawa 2016