Data urodzenia:
1902-03-22 Warszawa
Data śmierci:
1956-12-11 Kraków
aktor,reżyser;
Kazimierz Jerzy Bogusław Szubert. Był synem Alfreda Sz. i Józefy Sz. z Legiejków. Mąż aktorki Wandy Niedziałkowskiej, następnie Jadwigi Baronówny. W 1917-18 uczył się w szkole dramatycznej H.J. Hryniewieckiej w Warszawie. Ok. 1918 debiutował w warsz:. T. Współczesnym w roli Władka (Żołnierz królowej Madagaskaru). W 1919-20 występował w T. Wielkopolskim pod kier. B. Skąpskiego, T. Plebiscytowym na Warmii i Mazurach pod kier. T. Działosza oraz w T. Miejskim w Inowrocławiu, potem prawdopodobnie w T. Bagatela w Krakowie, w 1921-23 w T. Polskim w Wilnie, w 1923-28 w T. Miejskim w Łodzi, w 1928-1930 w T. Małym i Polskim w Warszawie, w 1930-33 ponownie w T. Miejskim w Łodzi (w czerwcu 1931 brał udział w występach tego zespołu w sali warsz. Capitolu), w 1933-35 w T. Polskim w Poznaniu, w 1935-1939 w T. im. Słowackiego w Krakowie, latem 1938 występował w T. Letnim w Warszawie, gdzie także reżyserował. Podczas II wojny świat. pracował jako barman i kelner w restauracji Gospoda Włóczęgów, następnie występował i reżyserował w jawnych t.: Miniatury (1943) i Bohema (1944) w Warszawie. W 1945 zaangażował się do T. im. Słowackiego W Krakowie, w 1946 wraz z M. Ćwiklińską brał udział w objeździe ze Skizem. W 1947 występował w T. Kameralnym TUR w Krakowie, w sez. 1948/49 w T. Starym, 1949/50 w T. Polskim w Bielsku (tam także reżyserował, m.in. „Świętoszka”, Wyspę pokoju i Pana Geldhaba). Reżyserował też gościnnie w T. Miejskim w Bydgoszczy (1949). W 1950-52 grał i reżyserował w T. Młodego Widza w Krakowie, w 1952-54 był tam zaangażowany w T. Dramatycznych (obejmujących T. im. Słowackiego i T. Stary). Był wybitnym odtwórcą ról charakterystyczno-komediowych i farsowych. K. Frycz; pisał o nim: „ma on swoją twardą stronę talentu, charakterystyczną”, „ma dużo ciepła i potrafi mieć brutalność, ma w sobie fugę i wybuchowość, szybkość i płynność mówienia”. Grał m.in. Wielkiego Wintona (Koniec pani Cheyney), Dauma (Panna Maliczewska), Makrota (Noc listopadowa), Dziennikarza (Wesele), Hołysza (Wyzwolenie), Bajkowa (Dziady), Tartuffe’a (Świętoszek), Papkina (Zemsta), Krugoswietłowa (Płody edukacji), Croftsa (Profesja pani Warren). Występował też w filmach m.in. Dziewczyna szuka miłości (1937), Skarb (1949)
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktor,reżyser;
Kazimierz Jerzy Bogusław Szubert. Był synem Alfreda Sz. i Józefy Sz. z Legiejków. Mąż aktorki Wandy Niedziałkowskiej, następnie Jadwigi Baronówny. W 1917-18 uczył się w szkole dramatycznej H.J. Hryniewieckiej w Warszawie. Ok. 1918 debiutował w warsz:. T. Współczesnym w roli Władka (Żołnierz królowej Madagaskaru). W 1919-20 występował w T. Wielkopolskim pod kier. B. Skąpskiego, T. Plebiscytowym na Warmii i Mazurach pod kier. T. Działosza oraz w T. Miejskim w Inowrocławiu, potem prawdopodobnie w T. Bagatela w Krakowie, w 1921-23 w T. Polskim w Wilnie, w 1923-28 w T. Miejskim w Łodzi, w 1928-1930 w T. Małym i Polskim w Warszawie, w 1930-33 ponownie w T. Miejskim w Łodzi (w czerwcu 1931 brał udział w występach tego zespołu w sali warsz. Capitolu), w 1933-35 w T. Polskim w Poznaniu, w 1935-1939 w T. im. Słowackiego w Krakowie, latem 1938 występował w T. Letnim w Warszawie, gdzie także reżyserował. Podczas II wojny świat. pracował jako barman i kelner w restauracji Gospoda Włóczęgów, następnie występował i reżyserował w jawnych t.: Miniatury (1943) i Bohema (1944) w Warszawie. W 1945 zaangażował się do T. im. Słowackiego W Krakowie, w 1946 wraz z M. Ćwiklińską brał udział w objeździe ze Skizem. W 1947 występował w T. Kameralnym TUR w Krakowie, w sez. 1948/49 w T. Starym, 1949/50 w T. Polskim w Bielsku (tam także reżyserował, m.in. „Świętoszka”, Wyspę pokoju i Pana Geldhaba). Reżyserował też gościnnie w T. Miejskim w Bydgoszczy (1949). W 1950-52 grał i reżyserował w T. Młodego Widza w Krakowie, w 1952-54 był tam zaangażowany w T. Dramatycznych (obejmujących T. im. Słowackiego i T. Stary). Był wybitnym odtwórcą ról charakterystyczno-komediowych i farsowych. K. Frycz; pisał o nim: „ma on swoją twardą stronę talentu, charakterystyczną”, „ma dużo ciepła i potrafi mieć brutalność, ma w sobie fugę i wybuchowość, szybkość i płynność mówienia”. Grał m.in. Wielkiego Wintona (Koniec pani Cheyney), Dauma (Panna Maliczewska), Makrota (Noc listopadowa), Dziennikarza (Wesele), Hołysza (Wyzwolenie), Bajkowa (Dziady), Tartuffe’a (Świętoszek), Papkina (Zemsta), Krugoswietłowa (Płody edukacji), Croftsa (Profesja pani Warren). Występował też w filmach m.in. Dziewczyna szuka miłości (1937), Skarb (1949)
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
