śpiewak(tenor);

Pseud. Mario Saletzky. Był synem urzędnika kolejowego Kazimierza S. i Cyrylli; mężem Wandy Alicji Laudon. Pseudonimu używał podczas występów zagranicznych. W 1912 w Warszawie ukończył szkołę średnią. W 1914-16 odbywał służbę wojskową w carskiej kawalerii. Od 1916 przebywał w Kijowie, gdzie studiował w konserwatorium (ukończył w 1918); śpiewu uczył się tu u Krużyliny i Babuszkiny oraz u Z. Zawrockiego. W 1919 wrócił do Warszawy i został powołany na dwa lata do wojska. Po odbyciu służby mieszkał w Bydgoszczy, gdzie pracował jako urzędnik magistratu, zarabiając w ten sposób na studia wokalne u M. Łubkowskiej (1921-24); koncertował w tych latach w Bydgoszczy, Poznaniu, Inowrocławiu, Warszawie, Lublinie. Był członkiem założycielem Tow. Muz. „Lutnia” przy fabryce zapałek w Błoniu k. Warszawy i występował jako solista na jego koncertach. Po audycji u E. Młynarskiego, w 1924 został przyjęty do zespołu T. Wielkiego w Warszawie jako adept. W sez. 1924/25 śpiewał mniejsze partie tenorowe: Górala (Halka), Parpignola (Cyganeria), Triqueta (Eugeniusz Oniegin), Zorna (Śpiewacy norymberscy), a w sez. 1925/26 także poważniejszą Księcia Leopolda (Żydówka). Ze Zrzeszeniem Artystów Opery Warsz. pod kier. T. Wierzbickiego występował w tyt. roli w Fauście w Słonimiu (grudzień 1925) oraz w Kaliszu i Kutnie (styczeń 1926). W pierwszej pol. 1926 śpiewał w T. Wielkim we Lwowie: Fausta (17 I, 16 II oraz 16 i 24 VI obok A. Didura), Księcia Leopolda (11 IV, 2 V i 26 VI- obok Didura), Alfreda (Traviata, 20 IV), Piotra Boratyńskiego (Król Zygmunt August, na prem. 3 V 1926, a potem w maju i czerwcu t.r.). W 1926-28, ponownie w warsz. T. Wielkim, śpiewał już czołowe partie tenorowe: Fausta, Jontka (Halka), Pinkertona (Madame Butterfly). Występował też w warsz. T. Nowości, m.in. w tyt, roli w operetce Paganini (od 19 X 1927), w kinoteatrze Palace w Kielcach (24 XI 1927, z O. Orleńską), w Płocku (7 XII 1927), w Katowicach w Fauscie (7 II 1928). Dawał recitale arii operowych, np. w Wilnie: latem 1926 i 1927 na tzw. koncertach ogródkowych z Orkiestrą Filharmonii Wil. oraz na koncertach Reduty w październiku 1926, w lutym i kwietniu 1927, w styczniu 1928. Nagrywał płyty dla wytwórni Syrena Record. Później wyjechał do Wiednia, śpiewał na koncertach w radiu i w Filharmonii, a na sez. 1928/29, po udanym występie w roli Cavaradossiego w Tosce, został zaangażowany do Opery w Dreźnie (śpiewał tu też w Giannim Schicchim). Występował w Operze w Brunszwiku (1929-31), gościnnie w Berlinie (listopad 1930; np. w prem. opery Simon Boccanegra); doskonalił umiejętności wokalne w Mediolanie. W 1932 zaangażował się do Opery Rosyjskiej w Paryżu i śpiewał partię Dymitra Samozwańca w Borysie Godunowie (jako partner F. Szalapina), a także Włodzimierza (Kniaź Igor) i Indyjskiego Gościa (Sadko) z zespołem tym występował m.in. w Brukseli i Amsterdamie. W 1933 występował w czeskich Cieplicach podczas ośmiomiesięcznego sez. operowego, zorganizowanego przez R. Binga. Wystąpił też w Národním divadle w Pradze. W 1934-35 śpiewał w Zurychu (m.in. w Rigoletcie, Mignon, Madame Butterfly, Uprowadzeniu z seraju); przyczynił się tu do wystawienia Halki i sam wystąpił w roli Jontka (prem. 2 II 1935). W 1935-36 był solistą Opery w Düsseldorfie, skąd jeździł na występy do Kassel, Krefeld i Berlina. Od 1936 działał znowu w kraju. W sez. 1936/37 w Operze Warsz. śpiewał czołowe role: Fausta, Jontka, Pinkertona(Madame Butterfly), Cavaradossiego (Tosca), Turiddu (Rycerskość wieśniacza), Alfreda (Traviata), a w sez. 1937/38 w Operze w Poznaniu, prócz Alfreda, także takie, jak: Arno (ljola), Eryk (Holender tułacz), Admetos (Alcesta Glucka). W lipcu 1938 występował we Lwowie jako Książę w Rigoletcie (13 VII) i jako Turiddu, a w sierpniu t.r. brał udział jako Jontek w letnich przedstawieniach Halki, prezentowanej przez Pol. Operę Ludową w T. na Wyspie w warsz. Łazienkach; śpiewał też gościnnie w Łodzi. W sez. 1938/39 był znowu solistą T. Wielkiego w Warszawie (śpiewał m.in. Fausta i Turiddu). Brał udział 19 I 1939 w charytatywnym koncercie na rzecz bezrobotnych w T. Wielka Rewia w Warszawie. Często występował na koncertach w Filharmonii Warsz. i w Pol. Radiu.
Podczas okupacji niem. w czasie II wojny świat. dawał w Warszawie koncerty w kawiarniach, a w 1942 tak w restauracji ,,Gastronomia”, w cyklu organizowanym przez A. Didura i Z. Latoszewskiego. Po powstaniu warsz został wywieziony do obozu w Niemczech, a po wyzwoleniu zorganizował wraz z żoną w Kassel teatr pn. Satyr (Teatr Displaced Persons) i dał z nim ok. 40. przedstawień dla Polaków przebywających na tych terenach w obozach dla wysiedleńców. Od jesieni 1945 i w 1946 występował w objazdowym zespole artyst. oficerów pol. obozu Dössel, który miał także występy w Kassel.
W 1948 przyjechał do kraju i do 1951 jeździł po Polsce z koncertami ARTOS-u. Potem zajął się pedagogika; pracował w szkolnictwie muz., w Zespole Pieśni i Tańca „Mazowsze” i w Centralnym Zespole Artyst. Wojska Pol. (tu też jako wokalista). Dnia 27 I 1974 obchodził na Scenie Kameralnej T. Wielkiego w Warszawie jubileusz 80-lecia urodzin i 60-lecia pracy artyst., i mimo sędziwego wieku wystąpił z tej okazji z krótkim recitalem.
Dysponował tenorem lirycznym,o ciepłym, ,,prześlicznym”, jak pisano, brzmieniu oraz ,,niespotykanej lekkości śpiewu” (J. Grubowski). Śpiewał „z wielkim poczuciem liryzmu, z umiejętną dykcją i frazowaniem” i z „wielką siła wyrazu”. Miał też korzystne warunki zewnętrzne. Dobrą formę wokalną zachował do późnego wieku; w sprawozdaniu z jubileuszu S. w 1974, F. Brzeziński pisał o jego występie w samych superlatywach: ,,Ten głos tak miękki i łagodny w momentach lirycznych, a tak potężny i bohaterski w chwilach napięcia dramatycznego. Ta wyborna emisja, piękna męska postawa, gra pełna temperamentu i wdzięku, wzorowa dykcja i wymowa polska – wszystko to razem wzięte nakazuje uważać go za jednego z najlepszych śpiewaków”.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 M-Ż Warszawa 2017