aktorka;

Właściwie Jadwiga Karolina Sachnowska,  1° v. Bogusławska, 2° v. Piotrowska . Córka Józefa i Ludwiki z domu Zmigryder. Była żoną  Maksymiliana Piotrow­skiego. W 1909 ukończyła Szkołę Aplikacyjną w War­szawie i tego samego roku debiutowała w warsz. T. Małym; została zaangażowana i występowała tam do 1911. Następnie kolejno występowała: w Płocku (sez. 1911/12), Wilnie (sez. 1912/13) i T. Polskim w Kijowie (1913-15), w 1915 prowadziła w Warszawie t. dla dzieci oraz występowała w T. Bagatela, T. Współczesnym, T. Artystycznym i T. Ludowym. W 1915-19 występowała w Łodzi, w 1919 przeniosła się do Poznania i w T. Pol­skim występowała do końca życia. W czasie II wojny świat. przebywała w Warszawie, a w 1949 wróciła na scenę poznańską. J. Koller zacytował słowa S., która tak scharakteryzowała swoją karierę aktorską: „Gra­łam tylko służące, stare panny, ciotki i ciotunie. Taki był już od początku mój sceniczny los, na który się wca­le zresztą nie skarżyłam, bo przyniósł mi wiele zadowo­lenia no i… szczerego uznania publiczności”. „Nie była i nie jest komiczką – napisał A. Grzymała-Siedlecki – była i jest charakterystyczną o wydatnym podkładzie uczucia”. Grała m.in. Panią Dulską (Moralność pani Dulskiej), Gospodynię (Wesele), Panią Rollison (Dzia­dy), Szambelanową (Pan Jowialski), Podstolinę (Zem­sta), Celinę Bełską (Dom kobiet).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973