śpiewak;

Właściwie Stanisław Władysław Siwik. Syn Józefa i  Magdaleny.  Pochodził z rodziny chłopskiej. Ukończył gimnazjum w Jaśle, a następnie literaturę i filozofię na Uniw. Ja­giellońskim. W 1923 rozpoczął pracę jako nauczyciel gimnazjalny w Jaśle, a później w Tarnowie. Śpiewu uczył się u A. Dianniego we Lwowie, G. Giovanniniego w Trieście oraz u B. Wallek-Walewskiego i K. Kniaginina w Krakowie. W 1927 wystąpił po raz pierwszy przed mikrofonem Polskiego Radia w Kra­kowie. W 1930 przeniósł się do Poznania. Tu pracował w szkolnictwie zawodowym występując równocześnie w T. Wielkim. Debiutował 13 IX 1930 w operetce Księżniczka czardasza. W operze śpiewał pierwszy raz 25 X tego roku partię Pasterza (Zamarłe oczy). W lecie 1931 był na gościnnych występach w Krakowie. Potem występował do 1936 w T. Wielkim w Poznaniu w takich partiach jak: Alvaro (Siła przeznaczenia), Franek (Flis), Hoffmann (Opowieści Hoffmanna), Almaviva (Cyrulik sewilski), Cavaradossi (Tosca). Wg Z. Laurentowskiego, dysponował „miękkim i szlachetnym w brzmieniu tenorem dramatycznym o szerokiej skali gatunkowej”. Potem śpiewał na koncertach w innych miastach Polski. Podczas II wojny świat. przebywał na Węgrzech i prowadził tam pol. chór. W 1945-49 występował w Operze w Poznaniu śpiewając takie partie jak:  ; w 1949-52 w Operze Warszawskiej. W 1949 był na gościnnych występach w Pradze, Bratysławie, w 1950 w Moskwie i Leningradzie. W 1951 był członkiem jury międzyna­rodowego konkursu śpiewaczego w Berlinie. Od 1 X 1952 do 31 VIII 1953 zajmował stanowisko kierownika artyst. Państw. Opery we Wrocławiu. Ustąpił ze względu na zły stan zdrowia. Tłumaczył na język pol. libretta oper i operetek, jak np. Winobranie, Złoto i kobieta. Napisał sztukę ludową Grajze gazdo i komedię Go­spoda przy mlecznej drodze. Publikował teksty wi­dowisk ludowych, jak np. Gaik, a także podręcznik Teatr marionetek (Poznań 1938).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973