śpiewak, reżyser, pedagog;

Był synem Aleksan­dra i Leokadii P. Studia muz. odbywał w Kijowie, Moskwie, Mediolanie i Paryżu. Po krótkiej karierze wokalisty, poświęcił się wyłącznie reżyserii operowej, pracując początkowo w operze w Petersburgu, później w Kijowie. W 1920 przybył do Warszawy, gdzie od je­sieni tego roku objął stanowisko reżysera w T. Wielkim. Na stanowisku tym pozostawał w 1920-30 (1925-30 był głównym reżyserem), 1931-32 i 1936-37; w 1930-31 był dyr. opery warszawskiej. W warsz. T. Wielkim re­żyserował ponad sto przedstawień, m.in. pol. premie­ry oper: Hagith (13 V 1922), Noc letnia (29 III 1924), Zygmunt August (29 VIII 1925), Król Roger (19 VI 1926), Ijola (14 XII 1929). W 1940 reżyserował w jaw­nym T. Miasta Warszawy Jasia i Małgosię E. Humperdincka. Po II wojnie świat. pracował nadal jako reżyser: w 1946-49 w Operze Śląskiej w Bytomiu (wystawił m.in. Carmen, Cyrulika sewilskiego, Faust , Lakme), w 1949-53 w Operze Dolnośląskiej we Wrocławiu (reżyserował m.in. opery: Złoty kogucik, Paria, Bunt żaków z E. Cha­berskim), w 1953-59 w Operze im. Moniuszki w Po­znaniu (m.in. Otello, Carmen, Kniaź Igor, Legenda Bał­tyku). Reżyserował także pierwsze wystawienie Janka muzykanta (Opera Śląska w Bytomiu – 20 VI 1953). W 1959 przeszedł na emeryturę. Od ok. 1924 przez wie­le lat zajmował się pracą pedag. (udzielał lekcji opra­cowywania partii operowych).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973