aktorka
Właściwie Hanna Parysiewicz , zamężna Słapa. Była córką Stanisława, inżyniera górnika, i Stefanii Parysiewiczów. W 1927 wyszła za oficera Wojska Pol. (prawdopodobnie Słapę), z którym wkrótce się rozwiodła. Od ok. 1935 była towarzyszką życia kompozytora Jana Maklakiewicza. Ukończyła Lic. Kaplińskiej w Krakowie, nast. uczęszczała tu do Miejskiej Szkoły Dramatycznej. Debiutowała na scenie T. Polskiego w Warszawie 30 VIII 1928 jako Klocia (Tamten) i została zaangażowana do zespołu tego teatru na sez. 1928/29. Wiosną 1929 grała w zespole M. Balcerkiewicz, m.in. w Kielcach, Częstochowie i Cieszynie. Po powrocie do Warszawy brała udział w przedstawieniach T. dla dzieci i młodzieży Jaskółka, m.in. na scenie T. Polskiego (1929-33). Ponadto występowała na innych scenach warsz., np. w T. Ateneum (1930, sez. 1934/35), T. Nowym (1933), T. Comoedia (sez. 1934/35), gościnnie uczestniczyła w pracach Instytutu Reduty (marzec 1936), gdzie zagrała Magdalenę (Pierścień wielkiej damy), „inteligentnie, z umiarem, ze smakiem” (A. Grzymała-Siedlecki). W sez. 1936/37 grała w Stołecznym T. Powszechnym. W 1937-39 występowała gł. w T. Małym, Polskim oraz Kameralnym. W czasie okupacji niem. przez kilka miesięcy występowała w warsz. jawnym t. Złoty Ul (1940), nast. pracowała jako kelnerka, potem pracownica fizyczna w warsztacie ślusarskim. Po wojnie pocz. mieszkała w Krakowie. W 1946, po rozstaniu z Maklakiewiczem, wróciła do Warszawy; pracowała poza teatrem. W sez. 1949/50 należała do zespołu warsz. T. Rozmaitości. W 195154 występowała w T. Nowym, od 1 V 1954 i w sez. 1954/55 w T. Syrena, w sez. 1957/58 grała gościnnie Eurydykę (Antygona J. Anouilha) w T. Dramatycznym, a w 1960/61 Matkę Maszy (Żywy trup) w T. Narodowym. W 1961-68 była aktorką T. Klasycznego. Była przystojną brunetką o wyrazistych rysach i zgrabnej sylwetce. Przed wojną grała m.in. Izę (Typ A), Marlenę (Mecz małżeński), Zuzię (Ułani księcia Józefa), Adelmę (Księżniczka Turandot), Krystianę Dullin (Domino), Janinę (Ostrożnie, świeżo malowane). W 1. powojennych, m.in. (wg L. Sempolińskiego) „dała stylową sylwetkę sąsiadki w Konkurentkach (1952), „zabawnie zagrała niemą rólkę komicznej, żarłocznej i głuchej mamy teatralnej” w Żołnierzu królowej Madagaskaru” (1954) w 1. ostatnich grała gł. role charakterystyczne, m.in. Awdotię (Iwanow), Kozłowską (Pasierbowie), Heloizę (Madame Bovary), Pomywaczkę (Ondyna). W tej ostatniej (1965) „dość niesamowita fizjonomia aktorki, kobiety już starszej, czyniła właściwie zbędną wszelką charakteryzację. Postać jej o kabłąkowatych plecach, bardzo szczupłą okrywał rodzaj worka, obnażając ramiona i chude, pomarszczone ręce” (O. Bieńka). W okresie międzywojennym, a także po wojnie grała w kilku filmach, m.in. Kobiety nad przepaścią (1938)
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994