aktorka;
Właściwie Jadwiga Maria Okońska zamężna Rodziewicz.
Była córką śpiewaka Adama Okońskiego i śpiewaczki Klementyny Okońskiej z Ludkiewiczów; siostrą śpiewaczki Janiny Okońskiej. Żona aktora reżysera, dyrektora teatru Aleksandra Rodziewicza.
Uczyła się we Lwowie, tu ukończyła Gimn. Królowej Jadwigi i przygotowywała się do zawodu aktorskiego w Studiu Teatr. prowadzonym w 1927-29 przez Wandę Siemaszkową. Debiutowała, jak podawała w 1928 w jednym z publicznych przedstawień przygotowanych przez słuchaczy Studia na scenie lwow. T.Małego. W grudniu 1928 i styczniu 1929 występowała w roli Franka (Betlejem polskie) w T.Wielkim we Lwowie. W 1930-31 brała udział w objazdach Zespołu Reduty ze sztukami Świerszcz za kominem (grała Eli-Świerszcza), Urwis (Helenkę), Tamten (Józię). W sez. 1931/32-1937/38 występowała w prowadzonym przez A.Rodziewicza Objazdowym T.Wołyńskim z siedzibą w Łucku. Była aktorką użyteczną, zagrała tu wiele ról, były wśród nich pierwszoplanowe, ale dominowały te z drugiego planu. Wystąpiła m.in. jako Hesia (Moralność pani Dulskiej), Ola (Śpiewak własnej niedoli)-1931; Stella (Fantazy), Zuzia (Mysz kościelna), Adelma (Turandot), Joas (Sędziowie), Bronia (Dzień jego powrotu), Agata (Rozkosz uczciwości)-1932; Hania (Don Juan T.Rittnera), Mila (Przechodzień)-1933; Helena (Towariszcz)-1934; Klara (Zemsta), Mimi (Dama kameliowa)-1935; Scapino (Król Arlekin)-1936, Hanka (Ludzie na krze)-1937; Pielęgniarka (Walący się dom)-1938. W sez. 1938/39 grała w T.Miejskim w Bydgoszczy; m.in.: Marię Magdalenę (Judasz z Kariothu), Żermenę (Szóste piętro), Abigail (Szklanka wody), Filis (Subretka).
Po wybuchu drugiej wojny światowej, wróciła z mężem do Lwowa; w 1940-41 należała do zespołu Pol. T.Dramatycznego i zagrała ponownie Hesię. Po zajęciu Lwowa przez wojska niem. zajmowała się handlem, pracowała też w perfumerii prowadzonej przez męża. Pod koniec wojny wyjechała, do wyzwolonej już od wojsk niem., Bydgoszczy. Zaangażowała się tu do Państwowego T. (od czerwca 1945 T.Polski), w marcu 1945 wystąpiła w roli Klary w inaug. Zemście; do końca sez. 1946/47 pozostała w zespole. W sez. 1947/48 grała w T.Powszechnym TUR w Krakowie., a w 1948/49-1950/51 w T.Ziemi Pomorskiej, na scenach w Bydgoszczy i Toruniu; w 1952/53-1954/55 w T.Dolnośląskim w Jeleniej Górze, w 1955/56 w T. im. Jaracza w Olsztynie, w 1956/57 w T.Wybrzeże w Gdańsku. Od sez. 1957/58 do końca 1971 była aktorką T.Dramatycznych w Szczecinie, gdzie 23 XI 1965 obchodziła jubileusz 35-lecia pracy artyst. i skąd w 1972 odeszła na emeryturę. Od 25 VII 1981 mieszkała w Domu Artystów Weteranów Scen Pol. w Skolimowie.
Po wojnie występowała początkowo w rolach amantek, ale wg opinii Komisji Kwalifikacyjnej ZASP-u z 1953 niebyły to role udane. Jej właściwym emploi były role charakterystyczne i w nich odnosiła nieraz sukcesy. Grała takie role, jak.: Amelia (Ostrożnie, świeżo malowane,1945), Marianna (Szczęśliwe dni, 1946), Sabina Mącka (Żołnierz królowej Madagaskaru,1947), Żona (Ich czworo,1948),Kasia (Igraszki z diabłem,1949), Królowa Anna (Szklanka wody,1949), Felicjana (Nauczyciel tańców,1951), Pani (Świeczka zgasła,1953), Podstolina (Zemsta,1954), Urszula (Gwałtu, co się dzieje,1955), George Sand (Lato w Nohant,1957), Lukrecja Cenci (Beatryks Cenci,1958),Hrabina d`Autrval (Walka kobiet,1958), Elżbieta ( Maria Stuart F.Schillera,1959), Celia (Opera za trzy grosze,1961), Ksantypa (Obrona Ksantypy,1961), Matylda von Zahnd (Fizycy,1964), Pani Jowialska (Pan Jowialski,1967), Berta (Sonnenbruchowie,1969), Poszlopkina (Rewizor,1971), Laina (Pan Puntila i jego sługa Matti,1972). Po przejściu na emeryturę występowała nadal w T.Polskim w Szczecinie ; w epizodach oraz jako Adelajda (Zabawa w koty,1975).
Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 M-Ż Warszawa 2017