śpiewak;

Właściwie Eugeniusz Witold Narożny. Był synem Franciszka N. i Antoniny z Kleczkowskich, chórzystów WTR. Ukoń­czył gimn. w Warszawie i kursy handlowe, ucząc się równocześnie gry na fortepianie i skrzypcach oraz śpie­wu (u J. Chodakowskiego). Od 1910 pracował jako skrzypek w orkiestrze WTR. Jako śpiewak debiutował 8 I 1915 w partii Stanisława (Verbum nobile) i od sez. 1915/16 został zaangażowany do zespołu opery warsz.; śpiewał partie z repertuaru barytonowego, m.in. Wa­lentego (Faust), De Neversa (Hugonoci), Miecznika (Straszny dwór), Luny (Trubadur), Rigoletta (Rigoletto). W sez. 1926/27 występował w zespole opery w Ka­towicach, potem gościnnie w wielu miastach polskich. W 1933 znowu w T. Wielkim w Warszawie, w 1935 w T. na Pradze, w 1939 w T. Wielkim w Warszawie, w czerwcu tego roku w T. Wielkim we Lwowie. Żoną jego była Euzebia z Szkłowskich (od 22 I 1920). Zginął w czasie II wojny świat. zamordowany przez Niemców w Częstochowie.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973