aktor;

Właściwie Mieczysław Antoni Myszkiewicz. Był synem ziemianina Antoniego Myszkiewicza i Zofii Świerczyńskiej, mężem Amelii Rotter-Jarnińskiej. Skończył szkołę realną w Warszawie. Kształcił się następnie w Szkole Aplikacyjnej przy Warszawskich Teatrach Rządowych; ukończył ją w 1912 uzyskując pierwszą nagrodę. Od 1 lipca tego roku został zaangażowany do zespołu dra­matu WTR. W teatrach warszawskich pracował do 1939: początko­wo w WTR, później w Teatrach Miejskich, wreszcie w zespole TKKT. Występował przede wszystkim w Teatrze Rozmai­tości, a od 1924 w Teatrze Narodowym, czasem także na innych scenach: w Teatrze Letnim, w Teatrze Reduta (1919–21) i w Teatrze Polskim (1936–39). W 1921 brał udział w objeź­dzie aktorów warszawskich po prowincji. W 1931 otrzymał emeryturę, ale nie zaprzestał występów.

Wkrótce po debiucie pisano o nim, że „ładne warunki sceniczne, dobra wymowa i ekspresja dramatyczna wróżą młodemu artyście dużą przyszłość”. Nie zajął jednak wybitnej pozycji w zespole, choć wg Jana Lorentowicza był to aktor, który „umie stworzyć figurę charakterystyczną z pierwszorzędnym poczuciem prawdy, a jed­nak utrzymaną doskonale w mierze”. Grał takie role jak: Kanty (Pomsta), Elektrotechnik (Papierowy ko­chanek), Pustak (Fircyk w zalotach), Natan (Sędziowie), Dominik (Lampka oliwna), Jakub (Adwokat i róże), Ciepiel (Przeprowadzka), Kozłowski (Uśmiech losu). Występował też w filmach, m.in. Krzyk w nocy.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965, PWN, Warszawa 1973