śpiewaczka, aktorka;

Właściwie Janina Łaszczyk. Była córką Ludwiki i Jana Łaszczyków. Ukończyła gimn. w Warszawie i ok. 1909 została przyjęta do chóru warsz. T. Nowości. Z zespołem tego teatru związana była przez wiele lat, niekiedy wykonywała samo­dzielnie partie operetkowe, np. Idy (Zemsta nieto­perza). Naukę kontynuowała w warsz. Szkole Dra­matycznej. Po ukończeniu szkoły w 1920, nadal występowała na scenach warsz., m.in. w T. Nowym (sez. 1922/23), z zespołem K. Niewiarowskiej go­ścinnie w Krakowie (sierpień 1924). Jesienią 1924 wzięła udział w objeździe zespołu warsz. T. No­wości (ponad 20 miejscowości – m.in. Kalisz, Bydgoszcz, Płock, Grodno, Wilno, Rzeszów, Stanisławów). W marcu 1927 grała w Płocku w zespole operetkowym J. Winiaszkiewicza; w 1929 znowu w Warszawie: w t. Znicz (marzec), T. L. Messal (od czerwca), t. Chochlik (Katarzyna w Pan mini­ster na inspekcji), 1931-32 w T. Nowości; w 1932 też w T. Nowości we Lwowie, a 1932-36 na sce­nach warsz.: T. 8³º,  Ateneum (w komedii muz. Mądra mama, 1935) i „Wielka Rewia”. Następnie występowała w zespołach objazdowych, z którymi odwiedziła m.in. Łódź (T. Letni, Bagatela, 1936) i Wilno. Przed wybuchem II wojny świat. była aktor­ką i suflerką T. Letniego w Warszawie. Po po­wstaniu warsz. znalazła się w Krakowie, gdzie po­została też po wojnie. W 1945 występowała w Domu Żołnierza przy ul. Lubicz. Na sez. 1945/46 została zaangażowana do T. Miejskiego we Wroc­ławiu, ale nie występowała na tej scenie, a w 1946 związała się na stałe z t. lubelskimi. Początkowo pełniła funkcje suflerki; w sez. 1947/48 wystąpiła z powodzeniem w roli Dziurdziulińskiej (Klub kawalerów) na scenie T. Miejskiego. W tym samym sez. przeszła do zespołu T. Muzycznego i w 1948-52 zagrała tu wiele ważnych ról takich, jak: Flora (Targ na dziewczęta), Korducha (Chata za wsią), Balbina (Romans z wodewilu), Adelajda (Ptasznik z Tyrolu), Wieczorkowa (Wodewil warszawski), Junona (Orfeusz w piekle), Kunda (Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale). W 1949 na scenie T. Miej­skiego obchodziła jubileusz trzydziestopięciolecia pracy artystycznej. Po zamknięciu T. Muzycznego, od 1953 grała sporadycznie w T. Miejskim, w 1956-61 współpracowała z Estradą lub., była w zespole T. Objazdowego PPiE. W 1960-62 wystę­powała gościnnie w lub. Operetce w roli Księżny Anhildy (Księżniczka czardasza) oraz Pani Old Town (Panna Wodna): były to jej ostatnie role. W 1954 rozpoczęto przygotowania do zorganizowania jubileuszu pięćdziesięciolecia pracy artyst. Ł., ale uroczystość nie odbyła się.
We wspomnieniu pośmiertnym w prasie lub. napi­sano o niej: „Była aktorką właściwie niezastąpioną w charakterystyczno-komicznym emploi. Nikt po niej nie potrafił wydobyć tyle ciepłego, serdecznego humoru, tyle pogodnej, pozbawionej żółci wesołości i sympatycznego dowcipu z postaci różnych pod­starzałych dziwaczek, pretensjonalnych, naiwnych starych panien lub energicznych herod bab. Po­trafiła wypełnić żywą komediową treścią najbardziej nawet zużyte stereotypy scenicznych figur z trady­cyjnych librett operetkowych” (W. Korneluk).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994