śpiewaczka (mezzosopran);

Właściwie Felicja Stanisława Kurowiak zamężna Filingerowa. Była córką pracowników PKP, Bolesława K. i Józefy z domu Grębowicz. W 1936 ukończyła Konserwatorium Muz. w Poznaniu w klasie śpiewu K.Urbanowicza. Była też uczennicą L. Marek-Onyszkiewiczowej. Od sez. 1935/36 przyjęta do zespołu Opery w Poznaniu, solistką T. Wielkiego była do wybuchu wojny w 1939. Pierwszą jej rolą była Śpiewaczka w operetce Rose Marie (14 XII 1935), a w operze debiutowała 1 II 1936 sopranową partią Pastuszka w Tosce. Występowała w epizodycznych i małych rolach w operach, jako: Chochlik (Goplana,1936), Róża (Lakmé, 1937), Anna (Afrykanka,1937), Flora (Traviata,1938) i w operetkach, np. jako Lusia (Domku trzech dziewcząt,1937), a ze znaczniejszych Małgorzata w Balu w operze (1939). W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej pracowała w 1941-1944 jako urzędniczka w firmie chemicznej Niren Beiersdorf A.G. w Poznaniu. W Operze Pozn. wystąpiła ponownie już 6 VII 1945 w niewielkiej roli Hrabiny Ceprano w Rigoletcie. W 1946-48 dawała koncerty w Pol. Radiu, dla wojska, w szpitalach, sanatoriach i fabrykach. Od 1 IV 1949 do 1970 była znowu solistką T. Wielkiego w Poznaniu. Już za dyrekcji W. Bierdiajewa zaczęła obejmować większe role, a następne lata kariery przyniosły jej także szereg ważnych rol mezzosopranowych, w których znalazła uznanie krytyków. Były to w 1950 : Zofia (Halka), Antonia (Niziny); 1951 Lel (Śnieżka); w 1952; Katarzyna (Bunt żaków), Jadwiga (Straszny dwór); potem Emilia (Otello, 1953,1962), Kończakówna (Kniaź Igor, 1953 i 1961), tyt. (Carmen,1953); w 1955: Czipra (Baron cygański), Swatwa (Legenda Bałtyku); Czarownica (Jaś i Małgosia,1957), Ulryka (Bal maskowy,1959), Łarina (Eugeniusz Oniegin,1960); w 1961: Jadwiga (Manru) i Luba (Mazepa); w 1962 : Marta (Faust) i Piastunka (Syrena), Cześnikowa (Straszny dwór); w 1963: Amneris (Aida) i Berta (Cyrulik sewilski). Po przejściu na emeryturę, nadal współpracowała z macierzystą sceną i jeszcze w sez. 1979/80 występowała jako Matka Tonneaux (Joanna d`Arc na stosie) i Przeorysza (Siostra Angelica).

Całą swą karierę związana z Operą Poznańską, była artystką b.pracowitą, użyteczną i dla tej sceny zasłużoną. Wspominając śpiewaczkę, K.Nowowiejski pisał : „miała donośny i ciepły mezzosopran o prawie sopranowej górze”; docenił ją też w roli Carmen: „Grała z werwą i naturalnością niby urodzona Hiszpanka. Dodajmy do tego śniadą karnację, piękne zęby i oryginalną, trochę cygańską urodę. Była zapewne inną w typie niż Kawecka, lecz wcale nie gorszą Carmeną”.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017