tancerz, choreograf;

Był synem Floriana Aleksandra P. i Natalii Franciszki z Wróblewskich; mężem najpierw obywatelki holenderskiej Christl Osenegg, córki dyrygenta (ślub 8 VIII 1945; rozwód w 1957), nast. Wandy Sołowianin, potem Anicety Marii Wojsy z domu Nowak. W 1918 wraz z rodzicami zamieszkał w Warszawie, ukończył 6 klas Gimn. im. Batorego, w 1928-34 uczył się tańca w szkole baletowej przy T. Wielkim, a w 1934-39 należał do jego zespołu baletowego, z krótką przerwą, kiedy w 1937 zaangażował się do Pol. Baletu Reprezentacyjnego, ale z powodu zapalenia stawów, musiał zrezygnować z pracy w zespole. Po kilkunastu tygodniach rekonwalescencji powrócił na scenę. W T. Wielkim tańczył w operetkach operach i baletach, m.in.: w sez. 1936/37 w Orfeuszu w piekle (Satyr), w 1938: w Panu Twardowskim (Diabeł i Kozak), w Hrabinie (Satyr), w Manewrach jesiennych. W lutym 1938, na tej scenie, wziął udział w recitalu F. Mannówny. W marcu 1939 został powołany do wojska. W czasie okupacji niem. występował w warsz. jawnych t. rewiowych Kometa (1941-43) i Jar (1943-44). Po powstaniu został wywieziony do obozu Gross Wartenberg. Po wyzwoleniu obozu zaczał wystepować (od 13 V 1945) z zespołem Ballet Revue Theater dla wojsk alianckich na terenie Niemiec i Austrii. Poznał tam swoją pierwszą żonę. W 1946 został zaangażowany jako tancerz do Staatsopernhaus w Stuttgarcie. Wrócił do Polski i od 1 IX 1948 do 1 X 1951 był solistą i inspektorem baletu w Operze we Wrocławiu. Występował jako Myśliwy w balecie Paw i dziewczyna, tańczył w operach, m.in w Carmen i Halce, a potem krótko w T. Muzycznym w Lublinie, np. w Wodewilu warszawskim (partnerował H. Kordialik). W 1952 był asystentem choreografki J. Jarzynówny i tancerzem w Studiu Operowym Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Opracowal choreografię (z Jarzynówną) do Wesela w Ojcowie (rola Starosty) oraz do opery Trzewiczki, wystawionej w Studiu Operowym; uczył także tańca w gdańskiej szkole baletowej i był kier. artyst. Zespołu Pieśni i Tańca Marynarki Wojennej w Gdyni. Od 1 IV do 15 IX 1954 zaangażowany w Operetce Ślaskiej w Gliwicach, opracowal m.in. choreografię do Orfeusza w piekle. W 1954-58 byl instruktorem tańca w domach kultury we Wroclawiu i Olsztynie, gdzie prowadził również studio baletowe. W 1958-63, jako solista baletu w zespole Operetki w Szczecinie, tańczy w przedstawieniach: Tysiąc i jedna noc (1959), Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale (1960), jako Coppelius w balecie Coppelia (1963), opracował choreografie do operetki Dorina (1959). W 1963-69 wyjeżdżat na wystepy za granicę za pośrednictwem Pagartu. W 1972 przeszedł na emeryturę. W T. im. Żeromskiego w Kielcach w 1975 opracował choreografię do Cyrulika sewilskiego, a w 1976 do Kota w butach.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 M-Ż Warszawa 2016