śpiewak, aktor;

Był synem Józefa J. i An­toniny z Leszczyńskich. Po ukończeniu szkoły real­nej debiutował w 1904 w lwow. T. Ludowym, potem występował na prowincji i poważnie chorował. W 1908-12 należał do zespołu t. w Poznaniu. W 1912 wyjechał za granicę. Po powrocie do kraju został od 1919 zaangażowany do T. Polskiego w Warszawie, w 1920-23 występował w T. Miejskim we Lwowie, w 1923-25 w T. Polskim w Warszawie, w 1925 w T. Szkarłatna Maska, w sez. 1925/26 w T. im. Bogusławskiego, 1926/27 w T. Ćwiklińskiej i Fertnera, w 1927-33 w T. Narodowym i T. Letnim (w 1929 występował gościn­nie w T. Nowym w Poznaniu i z zespołem tego t. wyjeżdżał na występy do Gdańska), od sez. 1933/34 ponownie w T. Polskim i na innych scenach TKKT. Uznawany był za bardzo zdolnego aktora charakte­rystycznego; wg A. Grzymały-Siedleckiego „zarówno w operetce, jak i w farsie przykuwał uwagę jednym zwłaszcza szczegółem – rzadko w naszych teatrach spotykanym – poczuciem komiki niespodziewanego ruchu”. We wspomnieniu pośmiertnym pisano, że „stylem gry przypominał Kamińskiego. Opracowywał rolę w najdrobniejszych szczegółach, gesty i mimikę poddawał skrupulatnej kontroli, jaskrawą pointą szafował oszczędnie, ale celnie, był raczej powściąg­liwy, skupiony, czasem może nawet chłodny. Ze szcze­gólną ekspresją grał postacie o podkładzie diabolicznym, pysznie oddawał zduszoną namiętność tzw. czarnych charakterów” (Express Poranny 1936 nr 5). Grał m.in. Rejenta (Pan Damazy), Wurma (Intryga i miłość), Bęczkowskiego (Uciekła mi przepióreczka), Rejenta (Zemsta), Odysa (Achilleis), Pagatowicza (Grube ryby), Chlestakowa (Rewizor), Hr. Almavivę (Cyrulik sewilski), Teofila (Głupi Jakub). Był również aktorem filmowym; (Dziesięciu z Pawiaka – 1931), (Dzieje grzechu – 1933).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973