Michelski Witold

Witold Michelski (15 lat Państwowej Operetki Śląskiej w Gliwicach) encyklopediateatru.pl
Michelski Witold
Data urodzenia:
1910-12-30 Petersburg
Data śmierci:
1969-06-24 Pyskowice

aktor, śpiewak;

Właściwie Wasyl Michajłow. Był synem Rosjanina Jerzego Michajłowa i Marty z domu Szniurek, mę­żem Stanisławy Barbary z domu Śmigasiewicz. W 1928 ukończył gimn. matematyczno-przyrodnicze w Chorzowie, w 1929 wstąpił do dwuletniej Szkoły Dram. przy T. Polskim w Katowicach. Od 1931 występował w amat. zespołach objazdowych, m.in. Związku Śląskich T. Lud. pod kier. S. Ligonia z siedzibą w Katowicach. W 1938 zdał w Warszawie eksternistyczny egzamin aktorski PIST. W czasie II wojny świat. pracował fizycznie na kolei, był dwukrotnie aresztowany i przez rok więziony. W styczniu 1945 z M. Bielecką i W. Śliwskim uda­remnił Niemcom spalenie gmachu teatr. w Katowi­cach. Od marca do czerwca 1945 był konferansje­rem na koncertach Śląskiego T. Muzycznego (uży­wał nazwiska Michajłow). Następnie zaangażował się do T. Wojskowego 9 Dywizji Pancernej, a po jego rozwiązaniu, w sez. 1945/46 do T. Ziemi Rze­szowskiej (pod nazwiskiem Michelski). W sez. 1946/47 występował w T. im. Jaracza w Olsztynie, 1947/48 w T. im. Żeromskiego w Kielcach, 1948/49 ponownie w Olsztynie, 1949-52 T. Dolnośląskim w Jeleniej Górze. Grał m.in. Kapelana (Damy i huzary), Prokuratora (Pani prezesowa), Gdańskiego (Ożenić się nie mogę), Błazna (Wieczór Trzech Kró­li), Pastora (Profesja pani Warren). W 1953-62 był solistą Operetki Śląskiej w Gliwicach, gdzie zdobył popularność szczególnie w rolach komediowych. Recenzent „Panoramy”, z okazji dwudziestopięciolecia pracy artyst. M. w 1959 pisał: „lubi farsowość, soczystą plastyczność z tonami dobro­dusznej karykaturalności, toteż kreowane przez nie­go sylwetki są bardzo wyraziste i sprawiają, że widownia śmieje się do łez”. Rolą jubileuszową był Żupan (Baron cygański), ponadto wystąpił w Gliwicach m.in. jako: Gigi (Zemsta nietoperza), Fi­lip (Swobodny wiatr), Aleksy (Cnotliwa Zuzanna), Tardveau (Słomkowy kapelusz), Saufelice (Dobra­noc Bettino). W sez. 1960/61 i 1962/63 był w zespole Operetki w Szczecinie (Kurdesz w Zamku na Czorsztynie, Dyrektor w Rozkosznej dziewczy­nie), a w sez. 1961/62 i 1963-69 znów w Gliwicach. Ostatnie jego role to m.in. Populescu (Hrabina Ma­rica) i Hannibal (Niedziela w Rzymie).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

aktor, śpiewak;

Właściwie Wasyl Michajłow. Był synem Rosjanina Jerzego Michajłowa i Marty z domu Szniurek, mę­żem Stanisławy Barbary z domu Śmigasiewicz. W 1928 ukończył gimn. matematyczno-przyrodnicze w Chorzowie, w 1929 wstąpił do dwuletniej Szkoły Dram. przy T. Polskim w Katowicach. Od 1931 występował w amat. zespołach objazdowych, m.in. Związku Śląskich T. Lud. pod kier. S. Ligonia z siedzibą w Katowicach. W 1938 zdał w Warszawie eksternistyczny egzamin aktorski PIST. W czasie II wojny świat. pracował fizycznie na kolei, był dwukrotnie aresztowany i przez rok więziony. W styczniu 1945 z M. Bielecką i W. Śliwskim uda­remnił Niemcom spalenie gmachu teatr. w Katowi­cach. Od marca do czerwca 1945 był konferansje­rem na koncertach Śląskiego T. Muzycznego (uży­wał nazwiska Michajłow). Następnie zaangażował się do T. Wojskowego 9 Dywizji Pancernej, a po jego rozwiązaniu, w sez. 1945/46 do T. Ziemi Rze­szowskiej (pod nazwiskiem Michelski). W sez. 1946/47 występował w T. im. Jaracza w Olsztynie, 1947/48 w T. im. Żeromskiego w Kielcach, 1948/49 ponownie w Olsztynie, 1949-52 T. Dolnośląskim w Jeleniej Górze. Grał m.in. Kapelana (Damy i huzary), Prokuratora (Pani prezesowa), Gdańskiego (Ożenić się nie mogę), Błazna (Wieczór Trzech Kró­li), Pastora (Profesja pani Warren). W 1953-62 był solistą Operetki Śląskiej w Gliwicach, gdzie zdobył popularność szczególnie w rolach komediowych. Recenzent „Panoramy”, z okazji dwudziestopięciolecia pracy artyst. M. w 1959 pisał: „lubi farsowość, soczystą plastyczność z tonami dobro­dusznej karykaturalności, toteż kreowane przez nie­go sylwetki są bardzo wyraziste i sprawiają, że widownia śmieje się do łez”. Rolą jubileuszową był Żupan (Baron cygański), ponadto wystąpił w Gliwicach m.in. jako: Gigi (Zemsta nietoperza), Fi­lip (Swobodny wiatr), Aleksy (Cnotliwa Zuzanna), Tardveau (Słomkowy kapelusz), Saufelice (Dobra­noc Bettino). W sez. 1960/61 i 1962/63 był w zespole Operetki w Szczecinie (Kurdesz w Zamku na Czorsztynie, Dyrektor w Rozkosznej dziewczy­nie), a w sez. 1961/62 i 1963-69 znów w Gliwicach. Ostatnie jego role to m.in. Populescu (Hrabina Ma­rica) i Hannibal (Niedziela w Rzymie).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *