Data urodzenia:
1882-12-25 Warszawa
Data śmierci:
1968-01-25 Skolimów
aktorka, dyr. teatru, reżyser;
Właściwie Zofia, Maria Leńska, zamężna Gałczyńska. Inna, podawana przez nią data urodzenia 1893, mało prawdopodobna. Była córką Władysława L. i Marii z Orzelskich, żoną dyr. teatru. Ryszarda Gałczyńskiego. Studiowała filozofię w Szwajcarii. Ok. 1903 uczęszczała do Klasy Dram. przy WTM. W sez. 1903/04 debiutowała w zespole J. Myszkowskiego w Lublinie. W dowód uznania za rolę Jagienki w Krzyżakach otrzymała od H. Sienkiewicza wieniec. Z zespołem lub. wyjeżdżała w 1904 na występy, m.in. do Kalisza (kwiecień-maj). W sez. 1904/05 grała w T. Miejskim we Lwowie. Pierwszą jej rolą na scenie lwow. była Helena (Czerwona lampa); wg F. Pajączkowskiego recenzenci „chwalili jej śliczną i elegancką aparycję, temperament sceniczny i subtelną grę”. Do końca sez. wystąpiła jeszcze m.in. w rolach: Wandy (Wojna domowa), Marii (Publiczna tajemnica), Zosi (Wesele), Felicji (Moloch), Michaliny (W sieci), Lei (Daisy), Nastki (Na dnie), koleżanki Rwęckiej (Zaszumi las). Latem 1906 występowała gościnnie w sali koncertowej Ogrodu Botanicznego w Wilnie. W 1907-10 była ponownie aktorką lwow. T. Miejskiego, zaś w sez. 1910/11 t. łódz. za dyr. A. Zelwerowicza, gdzie zagrała z powodzeniem rolę Księżniczki (Sen srebrny Salomei). Na sez. 1911/12 została zaangażowana przez A. Mielewskiego do łódz. T. Popularnego. W trakcie tego sez. (styczeń-marzec 1912) występowała prawdopodobnie gościnnie w T. Polskim w Wilnie, m.in. w roli Zuzanny (Pan dyrektor) i z zespołem wil. w Petersburgu (luty). Po powrocie do Łodzi w poł. marca 1912 zagrała Bertę (Polowanie na zięciów). Jesienią 1912 z zespołem warsz. T. Zjednoczonego pod dyr. F. Rychłowskiego odwiedziła m.in. Płock, jeszcze w sez. 1912/13 grała u Rychłowskiego w T. Polskim w Kijowie. W 1913-17 występowała w t. warsz.: Nowoczesnym (sez. 1913/14), Artystycznym (była jego założycielką i dyr. z K. Tatarkiewiczem w sez. 1915/16), Bagateli, Nowym i Powszechnym przy ul. Chłodnej, Małym (sez. 1916/17). Grała w tym czasie m.in. Penelopę (Lew spod Czynape), Helenę (Zazdrość), Idalkę (Imieniny aktorki). W sez. 1919/20 należała do zespołu T. Polskiego pod kier. H. Cudnowskiego w Przemyślu; w inaug. przedstawieniu Wesela wystąpiła w roli Isi. W 1922 została skreślona z listy członków ZASP-u, zapewne w związku z wyjazdem za granicę. Prowadziła szkołę dram. w Paryżu, a nast. w Mediolanie (do 1925). Przed II wojną świat. mieszkała w Warszawie, ale prawdopodobnie nie występowała. Po wojnie należała do ZASP-u, mieszkała w Krakowie i wiadomo, że w sez. 1948/49 była bezrobotna. W sez. 1949/50 reżyserowała Dożywocie w T. im. Fredry w Gnieźnie. Następnie zamieszkała w Schronisku Artystów Weteranów Scen Pol. w Skolimowie, gdzie pozostała do końca życia.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
aktorka, dyr. teatru, reżyser;
Właściwie Zofia, Maria Leńska, zamężna Gałczyńska. Inna, podawana przez nią data urodzenia 1893, mało prawdopodobna. Była córką Władysława L. i Marii z Orzelskich, żoną dyr. teatru. Ryszarda Gałczyńskiego. Studiowała filozofię w Szwajcarii. Ok. 1903 uczęszczała do Klasy Dram. przy WTM. W sez. 1903/04 debiutowała w zespole J. Myszkowskiego w Lublinie. W dowód uznania za rolę Jagienki w Krzyżakach otrzymała od H. Sienkiewicza wieniec. Z zespołem lub. wyjeżdżała w 1904 na występy, m.in. do Kalisza (kwiecień-maj). W sez. 1904/05 grała w T. Miejskim we Lwowie. Pierwszą jej rolą na scenie lwow. była Helena (Czerwona lampa); wg F. Pajączkowskiego recenzenci „chwalili jej śliczną i elegancką aparycję, temperament sceniczny i subtelną grę”. Do końca sez. wystąpiła jeszcze m.in. w rolach: Wandy (Wojna domowa), Marii (Publiczna tajemnica), Zosi (Wesele), Felicji (Moloch), Michaliny (W sieci), Lei (Daisy), Nastki (Na dnie), koleżanki Rwęckiej (Zaszumi las). Latem 1906 występowała gościnnie w sali koncertowej Ogrodu Botanicznego w Wilnie. W 1907-10 była ponownie aktorką lwow. T. Miejskiego, zaś w sez. 1910/11 t. łódz. za dyr. A. Zelwerowicza, gdzie zagrała z powodzeniem rolę Księżniczki (Sen srebrny Salomei). Na sez. 1911/12 została zaangażowana przez A. Mielewskiego do łódz. T. Popularnego. W trakcie tego sez. (styczeń-marzec 1912) występowała prawdopodobnie gościnnie w T. Polskim w Wilnie, m.in. w roli Zuzanny (Pan dyrektor) i z zespołem wil. w Petersburgu (luty). Po powrocie do Łodzi w poł. marca 1912 zagrała Bertę (Polowanie na zięciów). Jesienią 1912 z zespołem warsz. T. Zjednoczonego pod dyr. F. Rychłowskiego odwiedziła m.in. Płock, jeszcze w sez. 1912/13 grała u Rychłowskiego w T. Polskim w Kijowie. W 1913-17 występowała w t. warsz.: Nowoczesnym (sez. 1913/14), Artystycznym (była jego założycielką i dyr. z K. Tatarkiewiczem w sez. 1915/16), Bagateli, Nowym i Powszechnym przy ul. Chłodnej, Małym (sez. 1916/17). Grała w tym czasie m.in. Penelopę (Lew spod Czynape), Helenę (Zazdrość), Idalkę (Imieniny aktorki). W sez. 1919/20 należała do zespołu T. Polskiego pod kier. H. Cudnowskiego w Przemyślu; w inaug. przedstawieniu Wesela wystąpiła w roli Isi. W 1922 została skreślona z listy członków ZASP-u, zapewne w związku z wyjazdem za granicę. Prowadziła szkołę dram. w Paryżu, a nast. w Mediolanie (do 1925). Przed II wojną świat. mieszkała w Warszawie, ale prawdopodobnie nie występowała. Po wojnie należała do ZASP-u, mieszkała w Krakowie i wiadomo, że w sez. 1948/49 była bezrobotna. W sez. 1949/50 reżyserowała Dożywocie w T. im. Fredry w Gnieźnie. Następnie zamieszkała w Schronisku Artystów Weteranów Scen Pol. w Skolimowie, gdzie pozostała do końca życia.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994