Data urodzenia:
1886-08-03 Warszawa
Data śmierci:
1959-09-04 Bydgoszcz
aktor, reżyser, dyr. teatru;
Był synem ślusarza Stanisława J. i Florentyny z Świerczyńskich. Jeszcze jako uczeń gimn. brał udział w przedstawieniach amatorskich. Po wydaleniu ze szkoły za udział w strajku szkolnym debiutował 19 III 1905 w T. Ludowym w Warszawie (korzystał wówczas z rad i wskazówek M. Trapszy). Od marca 1906 występował w zespole F. Kwaśniewskiego w Warszawie, w 1906-09 w t. wileńskim. W 1909 przez krótki czas kierował efemerycznym teatrzykiem Abstynent w Warszawie, a także (wraz z K. Osińskim) zespołem amatorskim dającym przedstawienia w Wilanowie. W 1910 występował w zespole H. Czarneckiego w Płocku i Włocławku oraz u S. Książka-Staszewskiego w Kaliszu, w sez. 1913/14 w t. w Radomiu, 1914/15 w T. Udziałowym w Warszawie (tu był też dyr. administracyjnym). Od czerwca 1915 do stycznia 1916 kierował T. dla Wszystkich przy ul. Karowej w Warszawie, przemianowanym po kilku miesiącach na T. Ludowy, a od 22 XII 1917 (wraz z L. Wiśniewskim) prowadził przez dwa tygodnie t. Sfinks. Poza tym występował dorywczo, m.in. w T. Praskim, a w 1917-22 grał niewielkie role w warsz. t. Rozmaitości, którego był też sekretarzem. W 1922-25 występował i reżyserował w T. Polskim w Bydgoszczy, był też jego sekretarzem i redagował „Almanach teatru bydgoskiego”. W sez. 1925/26 występował w T. Polski m w Katowicach, w sez. 1928/29 kierował T. Miejskim w Grodnie, w 1930-33 występował znów w Bydgoszczy, w 1933-36 w Grudziądzu, a następnie w zespole objazdowym działającym na terenie Wielkopolski i Pomorza. Podczas II wojny świat. pracował jako urzędnik w Warszawie. Od 1946 do końca życia należał stale do zespołu T. Polskiego w Bydgoszczy i tu 24 III 1958 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy grając rolę Dziada (Wesele).
W latach dwudziestych grał duże role dram., m.in. Poetę (Wesele), Karola Moora (Zbójcy), Napoleona (Bóg wojny), potem występował przeważnie w epizodach charakterystycznych, jak np. Twardosz (Dożywocie), Doża (Otello), Przewodniczący komitetu (Żeglarz), Dedejko (Kowal, pieniądze i gwiazdy). W Bydgoszczy cieszył się dużą popularnością, był też przez wiele lat radnym Miejskiej Rady Narodowej.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktor, reżyser, dyr. teatru;
Był synem ślusarza Stanisława J. i Florentyny z Świerczyńskich. Jeszcze jako uczeń gimn. brał udział w przedstawieniach amatorskich. Po wydaleniu ze szkoły za udział w strajku szkolnym debiutował 19 III 1905 w T. Ludowym w Warszawie (korzystał wówczas z rad i wskazówek M. Trapszy). Od marca 1906 występował w zespole F. Kwaśniewskiego w Warszawie, w 1906-09 w t. wileńskim. W 1909 przez krótki czas kierował efemerycznym teatrzykiem Abstynent w Warszawie, a także (wraz z K. Osińskim) zespołem amatorskim dającym przedstawienia w Wilanowie. W 1910 występował w zespole H. Czarneckiego w Płocku i Włocławku oraz u S. Książka-Staszewskiego w Kaliszu, w sez. 1913/14 w t. w Radomiu, 1914/15 w T. Udziałowym w Warszawie (tu był też dyr. administracyjnym). Od czerwca 1915 do stycznia 1916 kierował T. dla Wszystkich przy ul. Karowej w Warszawie, przemianowanym po kilku miesiącach na T. Ludowy, a od 22 XII 1917 (wraz z L. Wiśniewskim) prowadził przez dwa tygodnie t. Sfinks. Poza tym występował dorywczo, m.in. w T. Praskim, a w 1917-22 grał niewielkie role w warsz. t. Rozmaitości, którego był też sekretarzem. W 1922-25 występował i reżyserował w T. Polskim w Bydgoszczy, był też jego sekretarzem i redagował „Almanach teatru bydgoskiego”. W sez. 1925/26 występował w T. Polski m w Katowicach, w sez. 1928/29 kierował T. Miejskim w Grodnie, w 1930-33 występował znów w Bydgoszczy, w 1933-36 w Grudziądzu, a następnie w zespole objazdowym działającym na terenie Wielkopolski i Pomorza. Podczas II wojny świat. pracował jako urzędnik w Warszawie. Od 1946 do końca życia należał stale do zespołu T. Polskiego w Bydgoszczy i tu 24 III 1958 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy grając rolę Dziada (Wesele).
W latach dwudziestych grał duże role dram., m.in. Poetę (Wesele), Karola Moora (Zbójcy), Napoleona (Bóg wojny), potem występował przeważnie w epizodach charakterystycznych, jak np. Twardosz (Dożywocie), Doża (Otello), Przewodniczący komitetu (Żeglarz), Dedejko (Kowal, pieniądze i gwiazdy). W Bydgoszczy cieszył się dużą popularnością, był też przez wiele lat radnym Miejskiej Rady Narodowej.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973